نهج البلاغه - حکمت : 431 - فرهنگ روزی

وَ قَالَ ( علیه السلام ) :الرِّزْقُ رِزْقَانِ طَالِبٌ وَ مَطْلُوبٌ فَمَنْ طَلَبَ الدُّنْیَا طَلَبَهُ الْمَوْتُ حَتَّى یُخْرِجَهُ عَنْهَا وَ مَنْ طَلَبَ الْآخِرَةَ طَلَبَتْهُ الدُّنْیَا حَتَّى یَسْتَوْفِیَ رِزْقَهُ مِنْهَا .

و فرمود: رزق (روزی) بر دو قسم است: روزیی که تو را می جوید و رزویی که تو آن را می جویی. پس هر کس دنیا را بجوید مرگ او را طلب کند تا این که او را از دنیا بیرونش کند و کسی که آخرت را طلب کند، دنیا او را می جوید تا روزی او را کاملا به او برساند .