نهج البلاغه - نامه : 33 - به قثم بن عباس کارگزار مکه

33-  و من کتاب له ( علیه السلام ) إلى قثم بن العباس و هو عامله على مکة :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ عَیْنِی بِالْمَغْرِبِ کَتَبَ إِلَیَّ یُعْلِمُنِی أَنَّهُ وُجِّهَ إِلَى الْمَوْسِمِ أُنَاسٌ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ الْعُمْیِ الْقُلُوبِ الصُّمِّ الْأَسْمَاعِ الْکُمْهِ الْأَبْصَارِ الَّذِینَ یَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَ یُطِیعُونَ الْمَخْلُوقَ فِی مَعْصِیَةِ الْخَالِقِ وَ یَحْتَلِبُونَ الدُّنْیَا دَرَّهَا بِالدِّینِ وَ یَشْتَرُونَ عَاجِلَهَا بِآجِلِ الْأَبْرَارِ الْمُتَّقِینَ وَ لَنْ یَفُوزَ بِالْخَیْرِ إِلَّا عَامِلُهُ وَ لَا یُجْزَى جَزَاءَ الشَّرِّ إِلَّا فَاعِلُهُ فَأَقِمْ عَلَى مَا فِی یَدَیْکَ قِیَامَ الْحَازِمِ الصَّلِیبِ وَ النَّاصِحِ اللَّبِیبِ التَّابِعِ لِسُلْطَانِهِ الْمُطِیعِ لِإِمَامِهِ وَ إِیَّاکَ وَ مَا یُعْتَذَرُ مِنْهُ وَ لَا تَکُنْ عِنْدَ النَّعْمَاءِ بَطِراً وَ لَا عِنْدَ الْبَأْسَاءِ فَشِلًا وَ السَّلَامُ .

نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):

 به (قثم بن عباس) و او کارگزار آن حضرت بود در مکه

اما بعد از حمد و ثنای خداوندی، بازرس مخفی من در مغرب برای من نوشته و خبر داده که جمعی از مردم شام را برای ایام حج به مکه فرستاده اند، مردمی کوردل، ناشنوا و نابینا از شنیدن و دیدن حقیقت که حق را با باطل مخلوط می کنند و مخلوق را در معصیت خالق، اطاعت می کنند.
 و به بهانه دین منافع دنیا را می دوشند و خواستنی های دنیا را در مقابل شایستگی های انسان های نیکو و باتقوی در جهان آخرت می خرند و هیچ کس به خیر نمی رسد مگر کسی که عمل به خیر می کند و به هیچ کس پاداش شر داده نمی شود مگر به مرتکب شر.
 پس درباره آنچه که (در این دنیا) مربوط به سعادت در زندگی توست، همواره محتاط و هشیار و خیرخواه و خردمند و پیرو فرمانده و در اطاعت امامت پابرجا باش و بپرهیز از ارتکاب آنچه که باید از آن پوزش طلبید و در هنگام برخورداری از نعمتها خودکامه مباش و در هنگام سختی ها از سستی و احساس شکست پرهیز کن.