نهج البلاغه - حکمت : 371 - ارزش هاى والاى اخلاقى(اخلاقى، معنوى، اجتماعى) - ترجمه استاد دشتی

و درود خدا بر او، فرمود: هیچ شرافتى برتر از اسلام، و هیچ عزّتى گرامى تر از تقوا، و هیچ سنگرى نیکوتر از پارسایى، و هیچ شفاعت کننده اى کار سازتر از توبه، و هیچ گنجى بى نیاز کننده تر از قناعت، و هیچ مالى در فقر زدایى، از بین برنده تر از رضایت دادن به روزى نیست. و کسى که به اندازه کفایت زندگى از دنیا بردارد به آسایش دست یابد، و آسوده خاطر گردد، در حالى که دنیا پرستى کلید دشوارى، و مرکب رنج و گرفتارى است، و حرص ورزى و خود بزرگ بینى و حسادت، عامل بى پروایى در گناهان است، و بدى، جامع تمام عیب ها است.