ترجمه خطبه 229 (وصف روز بیعت مردم با امام علیه السّلام که شبیه این خطبه در عبارات گذشته آمد) دست مرا براى بیعت مى گشودید و من مى بستم، شما آن را به سوى خود مى کشیدید و من آن را مى گرفتم ص 467 سپس چونان شتران تشنه که به طرف آبشخور هجوم مى آورند بر من هجوم آوردید، تا آن که بند کفشم پاره شد، و عبا از دوشم افتاد، و افراد ناتوان پایمال گردیدند. آنچنان مردم در بیعت با من خشنود بودند که خردسالان شادمان، و پیران براى بیعت کردن، لرزان به راه افتادند، و بیماران بر دوش خویشان سوار، و دختران، جوان بى نقاب به صحنه آمدند .