عقلش را زنده کرد و نفس خویش را کشت، تا آنجا که جسمش لاغر، و خشونت اخلاقش به نرمى گرایید، برقى پر نور براى او درخشید، ص 449 و راه را براى او روشن کرد و در راه راست او را کشاند و از درى به در دیگر برد تا به در سلامت و سراى جاودانه رساند، که دو پاى او در قرارگاه امن با آرامش تن، استوار شد. این، پاداش آن بود که دل را درست به کار گرفت، و پروردگار خویش را راضى کرد.