نمایش نهج البلاغه - خطبه : 132 - دعوت به پارسایی

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در این خطبه موعظه فرموده و آنان را در دنیا به پارسایی دعوت می فرماید

ستایش خداوند

سپاس خدای را بر آنچه که از بندگانش می گیرد و بر آنچه که به آنان می دهد. و سپاس خدای رابر آن خیرات که به بندگانش عطا می فرماید و بر آن آزمایشهای سخت که بندگان را به آن ها مبتلا می سازد. دانا است به هر امر پنهان و حضور و احاطه دارد بر هر راز نهانی. عالم به هر چیزی است که سینه ها مخفی می دارد و چشم ها به آن خائنانه (مخفیانه) می نگرد. و شهادت می دهیم به این که خدایی غیر از او نیست. و این که محمد (صلی الله علیه و آله )برگزیده و فرستاده او او است. شهادتی که درون آدمی. در آن موافق آشکار باشد و قلبش مطابق زبان.
پند مردم از این خطبه است:
 به خدا سوگند که حقیقتی است جدی نه بازی، و حق است نه دروغ، و نیست این حقیقت مگر مرگ که نداکننده آن، ندای خود را بر همه شنوانده و راننده آن را که سرود حرکت می خواند، به شتاب انداخته است. انبوه مردم که پیرامون تو را بگیرند، فریبت ندهد. در حالی که پیش از خود دیده ای آن کس را که مال و منال دنیا را اندوخت و از کم شدن آن ترسید، و به جهت آرزوی دراز و بعید شمردن مرگ، از عواقب امور خود را در امان دید. چگونه مرگ بر او فرود آمد و او را از وطنش برگرفت و از جایگاه امنش برکنار نمود. و او را در تابوت مرگ برداشتند و مردها در حالی که جنازه او را بر دوشهای خود حمل می نمودند، با انگشتانشان تابوت را می گرفتند و آن را به نوبت به یکدیگر تحویل می دادند. آیا ندیدید کسانی را که آرزوهای دور و دراز در سر داشتند، و کاخ های محکم می ساختند، و اموال کثیر جمع می کردند. چگونه خانه های آنان مبدل به گورها گشت، و اندوخته هایشان نابود شد. اموالشان به وارثانشان منتقل گشت. و زن هایشان را اقوام دیگر گرفتند. آنان نه بر کارها و پاداش نیکو افزودند و نه از خطا و معصیت معذرت خواستند. پس هر کس تقوا را با قلب خود دریافت، سبقت در خیر و کمال گرفت و به نتیجه عملش نایل گشت. (حال که چنین کوششی در خور تقوا و وصول به نتیجه آن است) پس بکوشید و عملی را که شایسته ورود به بهشت است انجام بدهید. زیرا دنیا برای شما اقامتگان آفریده نشده است، بلکه دنیا برای شما گذرگاهی خلق شده است که اعمال نیکو را از این دنیا برای جایگاه اقامت ابدی توشه بردارید. پس در این دنیای گذرگاه با شتاب هر چه بیشتر به عمل و تکاپو بپردازید، و مرکبها را برای کوچ و گذر از این دنیا آماده بسازید.