(نوشته اند که این سخنرانى را در جمعه سوّم ایّام خلافت خود در سال 35-هجرى در روز جمعه ایراد فرمود) 1-شناخت خدا ستایش خداوندى را سزاست که احسان فراوانش بر آفریده ها گسترده و دست کرم او براى بخشش گشوده است. ص 187 او را بر همه کارهایش مى ستاییم و براى نگهدارى حق الهى از او یارى مى طلبیم و گواهى مى دهیم جز او خدایى نیست. 2-ویژگى هاى پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) و گواهى مى دهیم که محمّد (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) بنده و فرستاده اوست. او را فرستاد تا فرمان وى را آشکار و نام خدا را بر زبان راند. پس با امانت، رسالت خویش را به انجام رساند، و با راستى و درستى به راه خود رفت، و پرچم حق را در میان ما به یادگار گذاشت، هر کس از آن پیشى گیرد از دین خارج و آن کس که از آن عقب ماند هلاک گردد و هر کس همراهش باشد رستگار شود. راهنماى این پرچم، با درنگ و آرامش سخن مى گفت، و دیر و حساب شده به پا مى خاست، و آنگاه که بر مى خاست سخت و چالاک، به پیش مى رفت، پس چون در اطاعت او در آمدید، و او را بزرگ داشتید، مرگ او فرارسید و خدا او را از میان شما برد. پس از او چندان که خدا خواهد زندگانى مى گذرانید تا آن که خدا شخصى را بر انگیزاند که شما را متّحد سازد، و پراکندگى شما را جبران نماید. مردم به چیزى که نیامده دل نبندید، و از آن که در گذشت مأیوس نباشید، که آن پشت کرده اگر یکى از پاهایش بلغزد، و دیگرى برقرار باشد شاید هر دو پا به جاى خود برگشته و استوار ماند. 3-تداوم امامت تا ظهور امام زمان علیه السّلام آگاه باشید، مثل آل محمّد (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) چونان ستارگان آسمان است، اگر ستاره اى غروب کند، ستاره دیگرى طلوع خواهد کرد (تا ظهور صاحب الزمان علیه السّلام). گویا مى بینم در پرتو خاندان پیامبر (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم ) نعمت هاى خدا بر شما تمام شده و شما به آنچه آرزو دارید رسیده اید.