3- بمباران شیمیایی حلبچه (1366 ش)
با پیروزی رزمندگان اسلام در عملیات والفجر 10 و آزادسازی بسیاری از مناطق کردنشین استان سلیمانیه، که با استقبال مردم شهرها و روستاهای این استان صورت گرفت، رژیم بعثی عراق در یک اقدام غیرانسانی، به قصد انتقامگیری از مردم حلبچه، این شهر و اطراف آن را هدف بمبهای شیمیایی قرارداد.
آن رژیم با ارتکاب به این عمل ضد بشری، هیروشیمای دیگری آفرید و برگ سیاه دیگری بر پرونده سراسر ننگین خود افزود.
در این فاجعه بزرگ، حدود 5 هزار کرد عراقی به شهادت رسیده و 7 هزار تن دیگر مصدوم شدند.
فاجعه حلبچه علاوه بر جنبههای انسانی و اخلاقی، زیانهایی در روابط خارجی رژیم بعثی عراق در پی داشت و حتی بسیاری از حامیان آن را برآشفته کرد.
انعکاس صحنههای دلخراش قربانیان گازهای سمّی حلبچه در جهان، موقعیت رژیم بعثی و حامیان وی را بسیار تضعیف نمود.
اعزام خبرنگاران خارجی به ایران و بازدید از منطقه، تدریجاً ابعاد این جنایت دهشتناک را افشا کرد و واکنشهای متعددی را برانگیخت.
به کارگیری سلاحهای شیمیایی از سوی عراق در حالی صورت میگرفت که این کشور جزو 120 کشور امضا کننده پروتکل ژنو راجع به منع استفاده از سلاحهای سمی قرار داشت.
تا حدود یک ماه از پس بمباران حلبچه، بازتاب آن در رسانههای خارجی مشاهده میشد.
لیکن با وجود اعزام نمایندگان ایرانی به سازمان ملل و مذاکره با دبیرکل سازمان ملل، تدریجاً جنایات صدام در حلبچه به فراموشی سپرده شد.
گفتنی است که علی شیمیائی پسر عموی صدام که عامل اجرای این جنایت بود در هفته های اخیر اعدام گردید.