3 صفر المظفر
تولد شیخ الرئیس ابوعلی سینا (370 ق)
حکیم، پزشک و دانشمند نابغه ایرانی، ابوعلی سینا ملقب به شیخ الرئیس و حجت الحق، در بلخ به دنیا آمد.
پدرش شیعه اسماعیلی مذهب و از فرهیختگان مکتب اعتزال بود.
ابن سینا به مدد هوش خدادادی خود، تعلیمات مقدماتی را بسیار زود فرا گرفت و در 10سالگی کل قرآن را حفظ نمود.
سپس منطق، هندسه، نجوم، فلسفه، طب و.
.
.
آموخت و در علوم زمان خود، سرآمد شد و نوجوانی خویش را در پناه دولت دانش‌پرور سامانیان که در ماوراء النهر و خراسان حکومت می‌کردند، سپری کرد.
با تضعیف سامانیان، سلطان محمود غزنوی ابن سینا را به دربار خویش فراخواند.
محققان، سلطان محمود را سنی متعصب، تشیع‌ستیز و دست‌پرورده مکتب التقاطی «کَرامی» دانسته‌اند.
کرامیان، تحت تاثیر باورهای مانوی بوده و برای خداوند تجسد قائل بودند.
با این اوصاف، دانشمند خردمندی مانند ابن سینا نمی‌توانست دربار غزنوی را برای خود جای امنی ببیند.
بنابراین از ماوراء‌النهر گریخت و مدتی را خانه به دوش بود.
برخی از کتب خود را زمانی که در ویرانه‌ها و قنات‌ها مأوا گزیده بود نوشت.
تا اینکه توانست به مملکت آل بویه پناه برد و در ری و سپس همدان مکنت و وزارت یابد.
وی در سال 428 ق وفات یافت و در همدان مدفون شد.
از وی آثار متعددی برجا مانده است که شفا و قانون مهم‌ترین آنهاست.
چهره علمی او به سرعت برای مراکز علمی جهان شناخته شد.
نکته قابل توجه اینکه طی سده‌های طولانی دانشمندان مسیحی که از برخوردهای ضدعلمی کلیسا بیمناک بودند، وی را پناهگاه فکری خود می‌دانستند و مباحث علمی خود را از زبان او بیان می‌کردند.
محققان 50 کتاب را در غرب، شناسایی کرده‌اند که نویسندگانی گمنام برای رهائی از تعقیب و فشار، به نام ابن‌سینا نوشته‌اند.