پس از آن که امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) برای برآورده شدن حاجت خویش، سه روز روزه را نذر کرده بودند و نوبت به ادای آن رسید، در سه روز متوالی مسکین و یتیم و اسیری به دَرِ خانه آنها آمدند و غذایی طلب کردند.
آن بزرگواران غذای خود را به آنها داده و تنها با آب، افطار نمودند.
در این هنگام بود که وحی بر پیامبر اکرم(ص) نازل شد و سوره دهر(انسان) در شأن امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) و حسنین(ع) نازل گردید.