خیبَر، سرزمین حاصلخیزی در 32 فرسخی شمال مدینه و دارای هفت دژ و حدود 20 هزار سَکنه یهودی بود.
یهودیان علی‌رغم پیمانی که با مسلمانان داشتند، خیبر را کانون مبارزه با اسلام قرار داده و تا می‌توانستند، مشرکان را بر ضد اسلام می‌شوراندند و کمک می‌کردند.
پیامبر اعظم(ص) تصمیم گرفتند این آخرین کانون ضداسلامی دشمن در مدینه را نیز نابود کنند.
پیامبر(ص) با 1600 نفر، با روش غافلگیرانه، خود را به قلعه‌های خیبَر رساندند.
یهودیان به قلعه‌های خود پناه برده و قلعه‌ها را به روی خود بستند.
مسلمانان، قلعه‌ها را یکی پس از دیگری گشودند ولی فتح دو قلعه آخر ده روز طول کشید.
پیامبر(ص) پس از این که عده‌ای از اطرافیان موفق به فتح آن دو قلعه نشدند، فرمودند: "فردا پرچم جنگ را به مردی می‌دهم که جنگجویی است که فرار نمی‌کند، خدا و رسول خدا(ص) را دوست دارد، خدا و رسولش نیز او را دوست دارند و خدای تعالی، خیبر را به دست او فتح می‌کند.
" روز بعد حضرت، پرچم را به دست امیرمؤمنان(ع) سپردند.
حضرت علی(ع) به سوی خیبر شتافتند و پس از به هلاکت رساندن مرحب- از پهلوانان یهود- آن دو قلعه را فتح کردند.