احکام شرعی - احکام زکات/ - نیت زکات - تطابق با فتوای آیت الله العظمی صافی

1957 - انسان باید زکات را به قصد قربت یعنی برای انجام فرمان خداوند عالم بدهد و در نیت معین کند که آنچه را می دهد زکات مال است یا زکات فطره ، ولی اگر مثلا زکات گندم و جو بر او واجب باشد لازم نیست معین کند چیزی را که می دهد زکات گندم است یا زکات جو.

1958 - کسی که زکات چند مال بر او واجب شده اگر مقداری زکات بدهد و نیت هیچ کدام آنها را نکند، چنانچه چیزی را که داده هم جنس یکی از آنها باشد زکات همان جنس حساب می شود، و اگر هم جنس هیچ کدام آنها نباشد به همه آنها قسمت می شود پس کسی که زکات چهل گوسفند و زکات پانزده مثقال طلا بر او واجب است اگرمثال یک گوسفند از بابت زکات بدهد و نیت هیچ کدام آنها را نکند زکات گوسفندحساب می شود ولی اگر مقداری نقره بدهد به زکاتی که برای گوسفند و طلا بدهکار است تقسیم می شود.

1959 - اگر کسی را وکیل کند که زکات مال او را بدهد ( بايد وكيل قصد قربت كند، و در وكيل كردن و همچنين وقتي كه زكات رابه وكيل مي دهد، قصد قربت لازم نيست ، و اگر كسي را فقط در رساندن زكات به فقيروكيل كند، بايد خودش در موقع دادن زكات به وكيل قصد قربت نمايد و احتياطا تاوقتي به فقير مي رسد به قصدش باقي باشد.) چنانچه وکیل وقتی که زکات را به فقیر می دهد از طرف مالک نیت زکات کند کافی است .

1960 - اگر مالک یا وکیل او بدون قصد قربت زکات را به فقیر بدهد و پیش از آن که آن مال از بین برود خود مالک نیت زکات کند زکات حساب می شود.