احکام شرعی - احکام طهارت/ - غسلهای واجب/ - احکام جنابت - تطابق با فتوای آیت الله العظمی فاضل

345 - به دو چیز انسان جنب می شود: اول : جماع . دوم : بیرون آمدن منی ، چه درخواب باشد یا بیداری ، کم باشد یا زیاد، با شهوت باشد یا بی شهوت ، با اختیارباشد یا بی اختیار.

346 - اگر رطوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است یا بول یا غیر اینهاچنانچه با شهوت و جستن بیرون آمده و بعد از بیرون آمدن آن بدن سست شده ،َن رطوبت حکم منی دارد، و اگر هیچ یک از این سه نشانه یا بعضی از اینها رانداشته باشد، حکم منی ندارد. ولی در زن و مریض ، لازم نیست آن آب با جستن بیرون آمده باشد، بلکه اگر با شهوت بیرون آمده باشد، در حکم منی است و لازم نیست بدن او سست شود.

347 - اگر از مردی که مریض نیست ، آبی بیرون آید که یکی از سه نشانه ای را که در مسأله پیش گفته شد داشته باشد و نداند نشانه های دیگری را داشته یا نه ،چنانچه پیش از بیرون آمدن آن آب وضو نداشته ، باید وضو بگیرد.( اين مسأله در رساله آيةالله فاضل لنكراني ذكر نشده است .)

348 - مستحب است انسان بعد از بیرون آمدن منی بول کند، و اگر بول نکند و بعداز غسل رطوبتی از او بیرون آید، که نداند منی است یا رطوبت دیگر حکم منی دارد.

349 - اگر انسان جماع کند و به اندازه ختنه گاه یا بیشتر داخل شود، درزن باشد یا در مرد، در قبل باشد یا در دبر، بالغ باشند یا نابالغ اگر چه منی بیرون نیاید هر دو جنب می شوند.

350 - اگر شک کند که به مقدار ختنه گاه داخل شده یا نه ، غسل بر او واجب نیست .

351 - اگر نعوذ بالله حیوانی را وطی کند یعنی با او نزدیکی نماید و منی از اوبیرون آید غسل تنها، کافی است . و اگر منی بیرون نیاید، چنانچه پیش از وطی وضوداشته باز هم غسل تنها کافی است ، و اگر وضو نداشته ، احتیاط واجب آن است که غسل کند، وضو هم بگیرد.

352 - اگر منی از جای خود حرکت کند و بیرون نیاید یا انسان شک کند که منی ازاو بیرون آمده یا نه غسل بر او واجب نیست .

353 - کسی که نمی تواند غسل کند ولی تیمم برایش ممکن است ، بعد از داخل شدن وقت نماز، بدون جهت با عیال خود نزدیکی کند، اشکال دارد. ولی اگر برای لذت بردن یا ترس از برای خودش باشد اشکال ندارد.

354 - اگر در لباس خود منی ببیند و بداند که از خود او است و برای آن غسل نکرده ، باید غسل کند و نمازهایی را که یقین دارد بعد از بیرون آمدن منی خوانده قضا کند، ولی نمازهایی را که احتمال می دهد بعد از بیرون آمدن آن منی خوانده ، لازم نیست قضا نماید.