از ادعیه سرّ قدسیّه هنگام بیرون رفتن از خانه خود به جهت حاجتی
هيجدهم و نيز در ادعيه سِرّ است كه هر كه اراده كرده كه بيرون رود از اهل خود پي حاجتي يا سفري و دوست داشته باشد كه او را بر گردانم سالم با برآوردن حاجتش پس بگويد وقتي كه بيرون مي شود از خانه اش :
بِسْمِ اللَّهِ مَخْرَجي وَ بِاِذْنِهِ خَرَجْتُ وَ قَدْ عَلِمَ قَبْلَ اَنْ اَخْرُجَ خُرُوجي وَ قَدْ
بنام خداست بیرون آمدنم و به اذن او بیرون آیم و او می دانست پیش از بیرون آمدنم خروجم را و
اَحْصي عِلْمُهُ ما في مَخْرَجي وَ مَرْجِعي تَوَكَّلْتُ عَلَي الْاِ لهِ الْاَكْبَرِ تَوَكُّلَ
علمش شماره کرده برون رفتن و بازگشتم را توکل کنم بر معبود اکبر توکل
مُفَوِّضٍ اِلَيْهِ اَمْرَهُ وَ مُسْتَعينٍ بِهِ عَلي شُؤُنِهِ مُسْتَزيدٍ مِنْ فَضْلِهِ مُبَرِّءٍ نَفْسَهُ مِن
کسی که کارش را به او واگذارده و از او در کارهایش کمک گیرد و از فضلش زیاده خواهد و خود را
كُلِّ حَوْلٍ وَ مِنْ كُلِّ قُوَّةٍ اِلاّ بِهِ خُروُجَ ضَريرٍ خَرَجَ بِضُرِّهِ اِلي مَنْ يَكْشِفُهُ وَ
برکنار دارد از هر جنبش و نیرویی جز به او بیرون آمدن زیان رسیده ای که زیانش را بسوی کسی برده
خُرُوجَ فَقيرٍ خَرَجَ بِفَقْرِهِ اِلي مَنْ يَسُدُّهُ وَ خُروُجَ عائِلٍ خَرَجَ بِعيلَتِهِ اِلي مَنْ
که آن را برطرف کند و نداری که نداریش را بدرگاه کسی برده که جلوش را بگیرد و عائله مندی که عائله اش را
يُغْنِيها وَ خُرُوجَ مَنْ رَبُّهُ اَكْبَرُ ثِقَتِهِ وَ اَعْظَمُ رَجائِه وَ اَفْضَلُ اُمْنِيَّتِهِ اَللَّهُ ثِقَتي
به نزد کسی برده که بی نیازش کند و خروج کسی که پروردگارش بزرگترین اعتماد و امید وبرترین خواسته او است خدا است
في جَميعِ اُمُوري كُلِّها بِهِ فيها جَميعاً اَسْتَعينُ وَلاشَيْئَ اِلاّ ما شاءَاللَّهُ في
اعتمادم در همه کارهایم و به او در همه آنها کمک جویم و چیزی نیست جز آنچه خدا در
عِلْمِهِ اَسْئَلُ اللَّهَ خَيْرَ الْمَخْرَجِ وَ الْمَدْخَلِ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ اِلَيْهِ الْمَصيرُ
علمش خواسته از خدا خواهم خوبی در خروج و دخولم معبودی نیست جز او و بسوی او است بازگشت