یازدهم - قنوت امام حسین علیه السلام
اَللّهُمَّ مَنْ اَوي اِلي مَاْويً فَاَنْتَ مَاْوايَ وَ مَنْ لَجَاءَ اِلي مَلْجَاءٍ
خدایا هرکس برای خود ماءوایی گیرد و تویی ماءوای من و هرکه پناهنده به پناهگاهی شود
فَاَنْتَ مَلْجَاْي اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاسْمَعْ نِدائي وَ اَجِبْ
و تویی پناهگاه من خدایا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بشنو فریادم را و اجابت کن
دُعائي وَاجْعَلْ مَآبي عِنْدَكَ وَ مَثْوايَ وَاحْرُسْني في بَلْوايَ مِنِ افْتِتانِ
دعایم را و قرار ده بازگشتگاه و اقامتگاهم را نزد خود و محافظتم کن در مورد آزمایش از مفتون شدن
الاِمْتِحانِ وَ لَمَّةِ الشَّيْطانِ بِعَظَمَتِكَ الَّتي لا يَشُوبُها وَلَعُ نَفْسٍ بِتَفْتينٍ وَ لا
به آزمایش و تماس پیدا کردن با شیطان بدان عظمت و بزرگیت که بهم نزند آنرا حرص شخصی یا فتنه انگیختن و نه
وارِدُ طَيْفٍ بِتَظْنينِ وَلا يَلُمُّ بِها فَرَحٌ حَتّي تَقْلِبَني اِلَيْكَ بِاِرادَتِكَ غَيْرَ ظَنينٍ
خاطره خوبی با بدگمانی و نه نزدیک گردد بدان سرمستی تا اینکه بازگردانی مرا بسوی خود بوسیله اراده ات نه بصورت تهمت زده
وَلامَظْنُونٍ وَلا مُرابٍ وَ لا مُرْتابٍ اِنَّكَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ
و نه مظنون و نه مورد بدگمانی و نه مشکوک براستی تو مهربانترین مهربانانی
مؤلف گويد كه سيّد بن طاوس قنوتات ائمّه عليهم السلام را جمع كرده در مهج الدّعوات و چون طولاني بود آنها من اكتفا به همين يك قنوت كردم