نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به (قثم بن العباس) و او کارگزار آن حضرت در شهر مکه بود :
اما بعد از حمد و ثنای خداوندی، اعمال حج را برای مردم برپای دار و آنان را به ایام ربوبی متذکر باش و در هنگام بامداد و عصر برای رسیدن به امور مردم آماده باش و بنشین. آن کس که فتوی بپرسد، پاسخ استفتایش را بده و نادان را تعلیم و با عالم بحث و مذاکره کن. و از طرف تو برای مردم سفیری جز زبانت نباشد و مابین تو و مردم فاصله و پرده ای جز صورتت قرار مده و هیچ نیازمندی را از دیدار رویت محروم مکن، زیرا اگر در آغاز از ورود بر تو منع گردد، پس از آن که حاجتش برآورده گردد، تو سزاوار سپاسگزاری نخواهی گشت. و با دقت در اموال خداوندی که نزد تو جمع شده است بنگر. پس آن را بین خانواده هایی که نزدیکت هستند و دارای عائله و گرسنه اند و در میان فقرا و مستمندان مصرف کن و آنچه را که از موارد مزبور، زیاده و اضافی بود، به سوی ما بفرست تا بین مستحقین نزد ما تقسیم کنیم. و به اهل مکه دستور بده که از ساکن آن شهر اجاره نگیرند، زیرا خداوند سبحان می فرماید: کسانی که ساکن مکه هستند با کسانی که برای عمل حج از بیرون وارد مکه می شوند، مساوی می باشند. خداوند ما و شما را به آنچه مورد رضای اوست توفیق دهاد.