خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): این خطبه در تعلیم جنگ و کارزار است و مشهور است که این خطبه را در لیله الهریر یا نخستین دیدار سپاهیان شام در صفین فرموده است: ای گروههای سپاه مسلمین، خشیت خداوندی را شعار خود قرار بدهید و لباس آرامش بر خود بپوشید و دندانها روی هم بفشارید، زیرا فشار دندانها روی هم شمشیر دشمن را در تارک از اثر می اندازد. و لباس جنگی (زره) را در بدن خود تکمیل نمائید و شمشیرها را پیش از کشیدن در غلافهای خود حرکت بدهید و نگاهتان از گوشه موخر چشم باشد و نیزه و شمشیر را از راست و چپ بر دشمن بزنید و با لبه شمشیر ضربه وارد کنید و شمشیرها را با قدمهای پیشرو به دشمن برسانید و بدانید که کار شما در دیدگاه خداوندی است و شما با پسر عموی پیامبر در حرکت و تلاش هستید. حمله را تکرار و از فرار شرم کنید، زیرا فرار از جهاد ننگ برای نسلهای آینده شما و آتشی است در روز حساب و به رها کردن روح از کالبدتان رضایت دهید و دلخوش باشید و سبکبال به سوی مرگ حرکت نمائید. و بر شما باد توجه به این جایگاه انبوه متراکم سپاه دشمن و چادرهای مستحکم بوسیله طناب بزنید وسط و متن آن خیمه را که شیطان در جانبی از آن کمین گرفته، و برای جستن به پیش، دستی به پیش و برای فرار، پائی به عقب گرفته است برای مقاومت و قصد شکستن دشمن هر چه سختتر قصد پافشاری کنید، تا نور پرفروغ ملکوتی بر شما بتابد و شمائید انسانهای برتر، و خدا با شما است و پاداش اعمال شما را هرگز کم نخواهد کرد.