نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام): به فرماندهان شهرها درباره اوقات نماز
اما بعد از حمد و ثنای خداوندی نماز ظهر را با مردم ادا کنید تا آنگاه که سایه خورشید به مقدار دیوار خوابگاه گوسفندان بالا آمده باشد و نماز عصر را موقعی با مردم بخوانید که آفتاب سفید و زنده و در قسمتی از روز است که بتوان در آن مدت دو فرسخ مسافت را پیمود. نماز مغرب را موقعی که روزه دار می تواند افطار کند و حج کننده به سوی منی حرکت کند بخوانید. و نماز عشاء را تا پنهان شدن شفق تا یک سوم شب با مردم به جای بیاورید و نماز صبحگاهی را موقعی بخوانید که هر مردی صورت رفیقش را تشخیص بدهد و با مردم نماز ناتوان ترین آنان را به جا بیاورید و (با طول دادن افراطی نماز یا کوتاه کردن تفریطی آن) دل های نمازگزاران را مشوش ننمایید.