نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به یکی از کارگزارانش
اما بعد از حمد و ثنای خداوندی، تو در نزد من از کسانی هستی که برای برپا داشتن دین و ریشه کن کردن تکبر گنهکار از او یاری می جویم و شکاف و رخنه مرزی را که بیم از آن می رود، سد می نمایم. در هر چیزی که برای تو اهمیت دارد از خداوند یاری بطلب و شدت را با کمی نرمش درآمیز و در هر مورد که مدارا شایسته باشد، مدارا کن و در حالی که جز سختگیری چاره ای نداری، تصمیم به شدت بگیر. بال ترحم و عدل بر رعیت بگستران. برای آنان گشاده رو باش و با نرمش رفتار کن و مابین همه افراد رعیت در نگاه گذرا و نگرش دقیق و اشاره و درود گفتن تساوی برقرار کن تا بزرگان طمع در ظلم تو نکنند و ناتوانان از دادگری تو مایوس نشوند.