نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به (مصقله بن هبیره شیبانی)، این مرد کارگزار آن حضرت در (اردشیر خره) بود. به من خبر رسیده است که تو کاری کرده ای که (اگر خبر صحیح باشد) خدایت را به غضب آورده ای و پیشوایت را نافرمانی کرده ای: تو غنیمت مسلمانان را که نیزه ها و اسبهایشان آن را به دست آورده و خون هایشان در آن راه به زمین ریخته است در میان گروهی از اعراب قوم خودت که تو را برگزیده اند، تقسیم می کنی. پس سوگند به خدایی که دانه را شکافته و جانداران را آفریده است اگر این خبر مطابق واقع باشد، از من درباره خود اهانت و تحقیر خواهی یافت و قدر و منزلت تو نزد من سبک خواهد گشت (ای پسر هیبره) هرگز حق پروردگارت را سبک مشمار و دنیای خود را با نابود کردن دینت، آباد مگردان که با این نابخردی از کسانی خواهی بود که بیش از همه اعمال آنان خسارت دیده است. هشیار باش! حق همه کسانی از مسلمانان که با شما و با ما هستند در تقسیم این غنیمت مساوی است و همه آنان از دیدگاه من با تساوی به آن غنیمت وارد می شوند و خارج می گردند.