نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به مردم مصر هنگامی که مالک اشتر را بر آنان والی فرمود
از بنده خدا علی زمامدار مومنین به آن قومی که برای خدا خشمگین شدند، هنگامی که خدا را در روی زمین نافرمانی نمودند و حق او پایمال گشت تا آن که ظلم پرده های خود را بر نیکوکار و بدکار و هر کسی که ساکن و یا کوچ کننده بود بگستراند. نیکی و ارزشی نمانده بود که مردم به آن بیارامند و نه از زشتی جلوگیری می گشت. اما بعد از حمد و ثنا، من بنده ای از بندگان خدا را به سوی شما فرستادم که در روزگار بیم و هراس نخوابد و در ساعتهای وحشتناک از دشمنان عقب ننشیند و برای مردم نابکار از شعله آتش سوزانتر است. این مرد مالک بن الحارث الاشتر از مذحج است. از او بشنوید و فرمانش را در هر مورد که مطابق حق است اطاعت کنید، زیرا این مرد یکی از شمشیرهای خداوندی است که نه لبه آن کند است و نه ضربتی که به وجود می آورد، بی اثر است. اگر به شما دستور بدهد دسته جمعی حرکت کنید، بدون تاخیر راه بیفتید و اگر امر به توقف نماید، توقف کنید، زیرا او اقدام نکند و عقب ننشیند و به تاخیر و تقدیم نیندازد، مگر به دستور من، و من به جهت صفاتی که این مرد دارد یعنی خیرخواهی و خیراندیشی اش درباره شما و شدت سختگیری اش بر دشمنان شما او را از خود گرفتم و شما را بر خودم مقدم داشتم.