نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به معاویه:
خدا پاک و بری از نواقص است. چه قدر به هواهای مستند به بدعت و شک و تردیدهای ناشی از پیروی شیطان و هوس های حیوانی ملزم شده ای. این الزام نابکارانه تو همراه با ضایع کردن حقایق و زیر پا گذاشتن پیمان هایی است که خداوند عمل به آنها را از تو خواسته است و مردم درباره آنها علیه تو حجت دارند. و اما پرگویی تو پیرامون عثمان و قاتلان او، جز این نیست که تو مردی هستی که در آن هنگام که پیروزی را از آن خود می دیدی، او را یاری کردی و در آن موقع که پیروزی برای او لازم بود او را تنها و شکست خورده رها کردی. والسلام.