نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به معاویه :
تقوی بورز و از خدا درباره آنچه که در اختیار توست بترس و حق خداوندی را که بر عهده توست مراعات کن و به معرفت چیزی که به علت جهل درباره آن معذور نیستی برگرد، زیرا برای اطاعت، نشانه های روشنی است و راه های واضح و جاده همواره و غایتی مورد جستجو، هشیاران به آن وارد می شوند و کودن های نگون بخت با آن مخالفت می نمایند. هر کس از آن راه های روشن منحرف شد، تجاوز از حق نمود و در بیابان گمراهی سردرگم گشت و خداوند نعمت او را دگرگون ساخت و عذاب خود را بر او فرود آورد. خویشتن را داشته باش، خویشتن را دریاب، زیرا خداوند راه تو را برای تو تبیین نموده از آن هنگام که کارهای حکومت به تو رسید، رو به نهایت خسارت و موقعیت کفر حرکت کردی، زیرا نفس تو، تو را به شر و فساد وارد کرد و به گمراهی کشاند و در مهلکه ها غوطه ورت ساخت و همه راه ها را برای تو سنگلاخ نمود.