نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به قاضی خود شریح بن الحارث و روایت شده است شریح بن حارث قاضی امیرالمومنین (علیه السلام) در زمان آن حضرت، خانه ای به هشتاد دینار خرید. این خبر به آن حضرت رسید، شریح را خواست و به او فرمود: خبری به من رسیده است که خانه ای به قیمت هشتاد دینار خریده و سندی برای آن نوشته و شهودی را برای آن گرفته و ثبت نموده ای. شریح عرض کرد: چنین است یا امیرالمومنین (گفت:) آن حضرت با نظر خشمگین به شریح نگریست و فرمود: ای شریح، آگاه باش، روزی فرا می رسد که کسی به نزد تو آید که در سند تو ننگرد و از دلیل تو نپرسد تا این که از آن خانه تو را بیرون نماید و تو را تنها به قبر تو بسپارد. بنگر ای شریح، دقت کن که این خانه را از غیر مال خود نخریده باشی یا قیمت آن را از غیر مال حلال خود به دست نیاورده باشی که در نتیجه به خسارت دنیا و آخرت گرفتار شوی. آگاه باش، اگر تو در موقع خریدن آنچه که خریده ای، نزد من آمده بودی، برای تو سندی بر این نسخه می نوشتم تا با دیدن آن سند، میل به خرید آن خانه نمی کردی، اگر چه در برابر یک درهم و بالاتر از آن. نسخه چنین است: (اینست آنچه که یک بنده ذلیل از مرده ای که ناچار به کوچ از این دنیا شده، خریده است. این بنده پست یکی از خانه های فریبا را از محل نابودشدگان و منطقه به هلاکت افتادگان خریده است. چهار حد این خانه را دربرمی گیرد. حد اول منتهی می شود به انگیره های آفات، حد دوم به عوامل مصیبتها می پیوندد.
حد سوم به هوای و هوس نابودکننده وصل می شود. حد چهارم هم مرز اغواهای شیطانی است. در این خانه از همین حد سوم باز می گردد. این خانه را یک فریب خورده آرزو از این شخص که اجل وی را از این خانه کند به قیمت خروج از عزت قناعت و فرو رفتن در ذلت احتیاج و خواری، خریداری کرده است. ضرری که بر خریدار آنچه که خریده است می رسد از پوساننده اجسام پادشاهان است و نابودکننده نفوس جباران و محو کننده ملک فراعنه. مانند کسری و قیصر و تبع و حمیر، و کسی که مال روی مال انباشت و آن را متراکم و ساختمان ها بنا نمود و آنها را مستحکم کرد و با زیورها آنها را بیاراست. و ذخیره کرد و اندوخت و گمان کرد که آنها را برای فرزندان خود جمع کرد. (در حالی که) همه آنان را به جایگاه عرض اعمال و حساب و موضع پاداش و مجازات رهسپار نمود، هنگامی که کار داوری به وقوع پیوست (و در این هنگام است که باطل گرایان خسارت دیدند). به این سند، عقل شهادت می دهد اگر از اسارت هوی رها گردد و از علایق دنیا سالم بماند.