نامه ای دیگر است از آن حضرت (علیه السلام):
به (عبدالله بن عباس)
خدایش رحمت کناد و عبدالله می گفت از هیچ سخنی بعد از کلام رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ، مانند این کلام سود نبردم. بعد از حمد و ثنای خداوندی، گاهی انسان را دریافت چیزی شادمان می کند در صورتی که آن چیز بالاخره نصیب او بود و از دست او نمی رفت و گاه از دست رفتن چیزی انسان را اندوهگین می سازد، در صورتی که برای او قابل دریافت نبوده است. پس خوشحال باش درباره آن چیزی که برای سعادت آخرتت به دست آورده ای. اندوهگین باش به آنچه که از آخرتت از دست داده ای و به خاطر آنچه که از دنیا به دست آوردی، شادی فراون نداشته باش و به خاطر آنچه که از دنیا از دست داده ای غصه مخور و ناله مکن و همه اهتمام خود را به پس از مرگ، منحصر ساز.