خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
با این سخنان به یاران خود توصیه می فرمود به امر نماز ملتزم شوید و در حفظ آن بکوشید و این (فریضه بااهمیت) را فراوان به جای بیاورید و با این عبادت بزرگ به خدا نزدیک شوید، زیرا (نماز برای مردم باایمان واجب متعین است.) آیا پاسخ دوزخیان را نمی شنوید که وقتی از آنان سوال می شود: (چه چیز شما را به دوزخ کشاند؟) اهل جهنم می گویند: (ما از نمازگزاران نبودیم) قطعی است که نماز گناهان را از گردن گنهکاران مانند برگ از درختان می ریزد و گناهان را از گردن ها باز می کند، همانگونه که مهارها از گردن حیوانات باز می شود. رسول خدا(صلی الله علیه و آله )نماز را به چشمه آب گرم تشبیه فرموده است، که مقابل در خانه مردی در جریان باشد و آن مرد در هر روز و شب پنج مرتبه در آن شستشو نماید (با این شستشوی مکرر چه کثافت و چرکی در بدن او باقی خواهد ماند.) مردانی از مومنان، حق نماز را شناختند که نه زر و زیور مال دنیا آنان را به خود مشغول می دارد و نه آنچه که باعث چشم روشنی می شود از مال و فرزند. خداوند سبحان می فرماید: (آنان مردانی هستند که نه تجارت آنان را از به یاد خدا بودن و برپا داشتن نماز و دادن زکات مشغول می کند و نه خرید و نه فروش.) رسول خدا (صلی الله علیه و آله )با این که به بهشت بشارت داده شده بود. باز خود را به زحمت می انداخت، به جهت فرموده خداوند سبحان: (امر کن خانواده ات را به نماز و تحمل کن در به پا داشتن آن.) پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله )دودمانش را به نماز دستور می داد و در اقامه نماز سختی ها را تحمل می فرمود. زکات سپس زکات با نماز برای مسلمانان وسیله تقرب به خدا قرار داده شده است. هر کس زکات را با رضایت خاطر بدهد، کفاره ای برای گناهان او شود و مانع و سپری از آتش. کسی که زکات مالش را داد، نفس خود را به دنبال آن نفرستد (چشمش به دنبال آنچه که داده نباشد) و اشتیاق خود را به آن مال که به عنوان حق مقرر ادا کرده است، زیاد نکند، زیرا هر کس زکات را بدون خشنودی نفس ادا کند و امید به آن داشته باشد که به عوضی بهتر از آن برسد، چنین شخصی به سنت اسلام نادان است و پاداش حقیقی را از دست داده، دارای عملی گمراه است و پیشمانی دراز. امانت سپس (شما را توصیه می کنم) به ادای امانت. کسی که امین نباشد و امانت را برنگرداند، خسارت خواهد دید. امانت، آن حقیقت بزرگی است که به آسمان های برافراشته و زمین های گسترده و کوه های مرتفع و برپا داشته در زمین عرضه شد و این موجودات با این که طولانی تر و پهن تر و عالی تر از آنها چیزی وجود ندارد، از قبول آن امتناع نمودند و اگر چیزی به جهت زیادی طول و عرض و قوه و عزت از پذیرش امانت امتناع می کرد، قطعا آسمان ها و زمین ها و کوه ها برای امتناع شایسته تر بودند. با این حال این موجودات از عذاب تخلف از قانون امانت ترسیدند و فهمیدند آنچه را که ضعیفتر از آنها که همین انسان است، آن را نفهمید (انسان ستمکار نادان است.) علم خداوند متعال برای خداوند سبحان و متعال، هیچ چیزی از آنچه که بندگان در شبها و روزهایشان در آن اختلاف دارند، پنهان نیست. آگاهی لطیف و احاطه علمی به آن دارد. اعضای شما شهود خداوندی هستند و اندام هایتان لشکریانش و وجدان هایتان چشمانش و خلوتهای شما برای او آشکار است.