خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در ایمان و وجوب هجرت اقسام ایمان
قسمی از ایمان آن است که در دل ها ثابت می شود و استقرار می یابد و قسمی دیگر از ایمان میان دل ها و سینه ها است تا مدتی معلوم، عاریتی و ناپایدار. پس اگر از شخصی بیزاری دارید، صبر کنید تا مرگش فرا رسد، در این هنگام است که حد برائت (بیزار بودن و بیزار نبودن) تحقق پیدا می کند. وجوب هجرت هجرت به همان هویت و مطلوبیت اول که داشت، باقی است، برای خداوند سبحان هیچ نیازی به مردم روی زمین وجود ندارد، خواه آنان که هجرت خود را مخفی بدارند یا آنان که آن را آشکار بسازند. عنوان هجرت بر هیچ کس تطبیق نشود جز بر کسی که حجت در روی زمین را بشناسد. پس اگر کسی حجت را شناخت و به او اقرار نمود، مهاجر است. عنوان استضعاف (قصور حجت شناسی) برکسی که حجت به او رسیده و گوشش آن را شنیده و قلبش آن را دریافته است، صدق نمی کند. دشواری ایمان قطعی است که امر ما (اهل بیت) سخت است و بس دشوار، آن را تحمل نمی کند مگر مومنی که خداوند قلب او را برای ایمان آزمایش نموده است و حدیث ما را جز دل های امین و عقول و خردهای متین نگاه نمی دارد. علم وصی ای مردم، از من بپرسید پیش ازآن که مرا از دست بدهید. قطعی است که من به طرق آسمان از طرق زمین داناترم، پیش از آن که فتنه ای مانند شتر بی صاحب پای خود را بلند نموده مهار خود را زیر پا بگذارد و عقول قوم خود را تباه سازد.