خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در توصیه براموری تقوا ای مردم،
شما را توصیه می کنم به تقوای الهی و کثرت ستایش خداوند برای عطایایی که به شما نازل نموده و نعمتهایی که بر شما عنایت فرموده و آزمایشی که در نزد شما است. چه فراوان نعمتهایی که خداوند آنها را به شما اختصاص داده و رحمتهایی که شما را مشمول آنها فرموده است و با این حال شما مرتکب زشتی های آشکار شدید و خداوند شما(اعمال زشت شما) را پوشانید، و شما خود را در معرض گرفتاری به نتایج گناهان خود قرار دادید، ولی خداوند به شما مهلت داد. مرگ و شما را توصیه می کنم که به یاد مرگ باشید و غفلت از آن را کم کنید. شما چگونه غفلت می ورزید از چیزی که هرگز از شما غافل نیست. و به کسی طمع بسته اید که مهلتی به شما نخواهد داد. برای پندگیری، مشاهده مردگانی که از جلو چشمان شما راهی زیر خاک شدند، واعظ کفایت کننده ای است. آنان به گورهای خود حمل شدند بدون این که به اختیار خود سوار مرکب مرگ شوند، و در قبرهای خود فرود آمدند بدون این که میل و آزادی در این نزول داشته باشند. (چنان از این دنیا ناپدید شدند) که گویی آنان نبودند که آبادکنندگان این دنیا بودند و گویی سرای آخرت خانه همیشگی آنان بوده است. از آنچه که وطن اتخاذ کرده بودند، به وحشت افتادند و در آنچه که وحشت می کردند وطن گزیدند. آنان به آنچه از آن جدا می شدند اشتغال ورزیدند، و تباه کردند آخرتی را که به سوی آن حرکت کردند، آنان نه می توانند از کار زشتی که مرتکب شده اند، جدا شوند و نه می توانند بر نیکی هایی که انجام دادند بیفزایند. انس به دنیا گرفتند، دنیا آنان را فریب داد و تکیه بر آن نمودند، آنان را بر زمین زد. سرعت حرکت رو به فنا سبقت جویی ای مردم- خدا شما را رحمت کناد- به آن جایگاه های خود که مامور به آباد کردن آنها شده و ترغیب به ورود و به سوی آنها دعوت شده اید. نعمتهای خداوندی را که به شما عنایت فرموده است با تحمل بر اطاعت و اجتناب از معصیت او تتمیم نمایید، زیرا فردایی (که از راه می رسد) نزدیک است. چه شتابان می گذرد ساعتها در روز و روزها در ماه و چه سریع سپری می شود ماه ها در سال، و سال ها در عمر!