خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):خطاب به اهل بصره در جهت حوادث بزرگ
در آن هنگام هر کس بتواند نفس خود را برای خداوند عزوجل اختصاص بدهد، کوتاهی نورزد. پس اگر شما مرا اطاعت کنید، من شما را به خواست خداوند به بهشت رهنمون می گردم، اگر چه این تلاش دارای مشقت سخت و طعم تلخی است. و اما فلان کس، رای زنان او را گرفت و خصومتی در سینه اش چونان کوره آهنگران به غلیان افتاد. اگر از آن زن خواسته می شد که آنچه را که درباره من روا داشت، در حق دیگری به جریان می انداخت، انجام نمی داد. با این حال، حرمتی که داشت، به حال خود باقی است و حساب با خدا است. توصیف ایمان
ایمان راهی است دارای مسیر (یا روشی) روشن: چراغش روشن تر و روشنگرتر. با ایمان است که می توان دلیل برای اعمال صالحه ارائه داد. و با اعمال صالح است که به ایمان می توان دلیل آورد. و با ایمان است که علم آباد می شود. و باعلم است که بیم از مرگ به وجود می آید. و با مرگ دنیا به پایان می رسد. و با دنیا است که آخرت احراز می گردد. و با فرا رسیدن قیامت، بهشت به (مردم باتقوا) نزدیک می شود، و دوزخ به گمراهان، و قطعی است که برای مخلوقات جایگاه قراری جز روز رستاخیز نیست. آنان در میدان قیامت شتابان به سوی غایت نهایی در حرکت خواهند بود. حال اهل قبور در قیامت
مخلوقات از قرارگاه قبرها برخاسته، و رهسپار سرنوشتهای نهایی خود می گردند. برای هر جایگاهی (از بهشت و دوزخ) مردمی است که آن را تبدیل نمی کنند و از آن منتقل نمی گردند. قطعی است که امر به معروف و نهی از منکر دو خلق از اخلاق خداوندی است. و این دو صفت و فعالیت نه مرگی را نزدیک می کنند و نه از روزی کسی می کاهند. تمسک کنید به کتاب خداوندی. زیرا این کتاب طنابی است محکم و نوری است آشکار و شفایی است سودمند. و سیراب کننده ای است برطرف کننده تشنگی. نگهبان برای کسی است که به او تمسک جوید. و نجات برای کسی است که به آن درآویزد. کجی را راه به آن نیست تا راستش گردانند. از حق و حقیقت نمی لغزد، تا به سوی حق برگردانده شود. فراوانی ورود قرآن به گوش آن را کهنه نمی گرداند. هر کس به این کتاب الهی قائل شد، راست گفت و راست گردید و هر کس به آن عمل کرد، بر دیگران سبقت جست. در این موقع مردی از جای برخاست و گفت: یا امیرالمومنین درباره فتنه ما را آگاه فرما و آیا از رسول خدا (صلی الله علیه و آله )درباره فتنه سوال نموده اید؟ آن حضرت فرمود: هنگامی که خداوند سبحان این آیه (الم احسب الناس ان یترکوا ان یقولوا آمنا و هم لا یفتنون) را نازل فرمود، من دانستم مادامی که رسول خدا (صلی الله علیه و آله )در میان ما است، فتنه بر ما نازل نمی گردد. پس گفتم یا رسول الله، چیست آن فتنه ای که خدا آن را به شما خبر داده است؟ فرمود: یا علی، بعد از من، امت من دچار فتنه می گردند. عرض کردم: یا رسول الله، آیا در جنگ احد هنگامی که جمعی از مسلمانان شهید شدند و من از شهادت بی نصیب ماندم، و این پیشامد برای من سخت شد، مگر به من نفرمودی: تو را به شهادت در آینده بشارت باد؟ فرمود: بلی، چنین است. در آن هنگام (در موقع شهادت) چگونه تحمل خواهی کرد؟ عرض کردم یا رسول الله، چنین حادثه ای جای صبر و شکیبایی نیست بلکه از موارد بشارت و شکر است. و رسول خدا (صلی الله علیه و آله )فرمود: یا علی، این قوم در آینده دچار فتنه در اموال می گردند و درباره دینی که پذیرفته اند، به خدا منت می گذارند و رحمت او را آرزو می کنند، و از غضب او خود را در امن و امان می بینند و حرام او را حلال تلقی می کنند، به وسیله شبهه های دروغین و هواهای غافلگیر. شراب را به عنوان آب جو حلال می شمارند. و رشوه پلید را هدیه می نامند و حلالش می پندارند. رباخواری می کنند و نام آن را خرید و فروش می گذارند. عرض کردم یا رسول الله، در چنان موقعی، آنان را در چه منزلتی قرار بدهم، به منزله مرتدان یا به منزله فتنه و آشوب زدگان؟ رسول خدا (صلی الله علیه و آله )پاسخ فرمودند: به منزله فتنه و آشوب زدگان.