خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): بعثت پیامبران
خداوند سبحان پیامبران خود را با وحیی که در اختصاص آنان قرار داده بود، فرستاد و آنا را حجت خود برای مردم تعیین نمود، تا مردم به جهت نبودن وسیله ای برای عذر، حجت بر خدا نداشته باشند. لذا آنان را با زبانی راستگو به راه حق دعوت فرمود. خداوند متعال (با آزمایشها) در این دنیا درون مردم را آشکار می سازد، نه از آن جهت که اسرار نهانی آنان را که پوشیده است. نمی داند و از آنچه که در دل های آنان مخفی است، آگاهی ندارد، بلکه برای آن است که آنان را در مجرای آزمایش قرار بدهد، تا کسی که عمل صالح انجام می دهد (در عرصه وجود) بروز کند. (و کسی که عمل ناصالح مرتکب می گردد، مستحق کیفر شود) و در نتیجه پاداش جزای عمل صالح و کیفر عقاب عمل ناصالح تحقق یابد.
فضیلت اهل بیت علیهم السلام
کجا هستند کسانی که گمان می کنند آنان هستند که در علم راسخ اند، نه ما؟ گمانی که دروغ و تعدی بر حق ما است. خداوند سبحان ما را بلند و آنان را پست قرار داده و برای ما عطا فرموده و آنان را محروم ساخته است و ما را به عالم حق و حقیقت داخل و آنان را خارج نموده است. به وسیله ما هدایت از خدا التماس می شود، و ظلمت و تاریکی مرتفع می گردد. قطعی است که امامان از قریشند که در این شعبه از هاشم کاشته شده اند، و امامت برای غیر آنان شایسته نیست، و زمامداران از غیر آل هاشم شایستگی ندارند. گمراهان
از جمله این خطبه است: دنیای گذران را مقدم داشتند و آخرت باقی را رها کردند. شربت زلال حیات با ایمان را کنار گذاشتند، و آب ناگوار و مخلوط با کثافت را نوشیدند. گویی به تبهکاری از آنان می نگرم که همدم کار زشت گردیده و با آن الفتی پیدا کرده است، و با آن کار زشت انس گرفته و با آن هماهنگ گشته است، تا موهای سرش با آن ناشایستی ها سفید شده، و اخلاقش رنگ آن منکر را گرفته است. این گمراه بی پروا با دهان کف برآورده مانند موج انبوهی که باکی از آنچه که غرق می کند ندارد، روی می آورد، یا همانند آتش که در گیاهان خشکیده می افتد و بی پروا از آنچه که می سوزاند، زبانه می کشد. کجا هستند (و یا چه شدند) آن عقولی که از انوار هدایت روشنی ها کسب کرده اند؟ و کجا هستند آن دیده های دیده ور که به نشانه های تقوا می نگرند؟ کجا هستند آن دل هایی که به خدا بخشیده شده اند، و پیمان به اطاعت خداوندی بسته اند؟ آنان به متاع ناچیز دنیا هجوم آوردند و برای به دست آوردن حرام به ستیزه برخاستند و پرچم (نشانه) بهشت و دوزخ برای آنان برافراشته شد. آنان روی از بهشت برگرداندند، و با کردارهای زشتی که انجام داده بودند. به آتش روی آوردند. پروردگارشان دعوت کرد، از آن دعوت رمیدند و پشت گرداندند و شیطان آنان را خواند، اجابتش کردند و به آن روی آوردند.