خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام):در این سخنان بعضی از احکام دین را بیان و اعتراض خوارج را مردود و حکم حکمین را نقض می فرماید .
اگر شما از پذیرش حق امتناع می ورزید، و چیزی را قبول نمی کنید جز این را که من مرتکب خطا، و گمراه گشته ام! پس چرا امت محمد (صلی الله علیه و آله ) را به حساب گمراهی من گمراه تلقی می کنید! و با خطای من آنان را مواخذه نموده و با گناهان من امت را تکفیر می کنید! شمشیرها بر گردن هایتان بسته (در هر جا که دلتان بخواهد)- موارد صحیح و ناصحیح- آن ها را به کار می برید! و گناهکار را به بی گناه مخلوط مینمایید! و شما می دانید که رسول خدا (صلی الله علیه و آله )زانی محصن را کشت و سپس بر او نماز گزارد، سپس خاندانش را وارثش قرار داد و قاتل را کشت و میراث او را به خاندانش به ارث گذاشت و دست دزد را قطع کرد و زانی غیر محصن را تازیانه زد. سپس سهمشان را از غنیمت به آن دو پرداخت و آن دو با زن هایی که مسلمان بودند ازدواج کردند، و حق خداوندی را در مورد آنان اقامه فرمود، و اقامه حق الهی مانع از برخورداری آنان از سهمی که از اسلام داشتند، نگشت. و نام های آنان را از میان اهل اسلام خارج نفرمود. سپس شما بدترین مردمید. و شما کسانی هستید که شیطان به وسیله شما به هدفهایش می زند، و فریب خوردگان را به وادی گمراهی می کشاند. و درباره من دو گروه از مردم به هلاکت می افتند: دوست افراطگر که محبت او را به سوی غیر حق (باطل) می کشاند، و دشمن تفریطگر که عداوت با من، او را هم به سوی غیر حق (باطل) می کشاند. و بهترین مردم از نظر تشخیص و وضع روحی درباره من، صنف متوسط و معتدل است که افراط و تفریط نمی کند، شما طرف این گونه مردم را بگیرید و همواره با سواد اعظم (متن جمعیت) باشید، زیرا دست خدا با جمعیت است و از جدایی و پراکندگی بپرهیزید. زیرا کسی که از مردم کناه گرفت و تنها گشت، او از آن شیطان خواهد بود، چنان که گوسفندی که از گله کناره گرفت و تنها شد، نصیب گرگ می گردد. آگاه باشید، هر کس که مردم را به شعار خوارج دعوت کند او را بکشید، اگر چه زیر این عمامه من باشد. زیرا جز این نیست که آن دو شخص حکم شدند برای آن که احیاء کنند آنچه را قرآن احیاء کرده و بمیرانند آنچه را که قرآن میرانده است و احیای آنچه که قرآن احیاء کرده است، عبارت است از اجتماع و اتفاق کلمه همه مسلمانان درباره آن و میراندن آن عبارت است از جدایی و پراکندگی از آن. پس اگر قرآن ما را به سوی آنان بکشد، ما از آنان تبعیت خواهیم کرد و اگر آنان را به طرف ما بشکد از ما تبعیت خواهند کرد. ای مردمی که پدر مباد شما را! من برای شما شری نیاوردم و شما را در کار خودتان فریب ندادم و امر را بر شما مشتبه نکردم! جز این نیست که رای اکثریت (یا چشمگیران) شما بر این قضیه قرار گرفت که ما دو مرد را انتخاب کنیم، و ما از آن دو پیمان گرفتیم که از قرآن تجاوز نکنند. آن دو مرد از قرآن تجاوز نموده گمراه شدند و حق را رها کردند با این که آن را می دیدند. هوای آنان با ظلم بود و با همان هوا حرکت کردند و ما پیش از آن که آن دو حکم اقدام به کار حکمیت نمایند، استثناء کرده بودیم و گفته بودیم در حکمیت به مقتضای عدالت و نیت حق رفتار کنند و در صورتی که رای باطل صادر کنند و حکم ظالمانه نمایند، رای و حکم آن دو پذیرفته نخواهد گشت.