خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در ارکان دین
اسلام
بهترین وسیله ای که توسل کنندگان به خداوند سبحانه و تعالی انتخاب نموده اند، ایمان به او، و به فرستاده او، و جهاد در راه اوست. زیرا جهاد در راه خدا مقام اعلای اسلام است، و کلمه اخلاص است که مبنای فطرت اصلی انسان بر آن است. و برپا داشتن نماز است که اصل دین است و پرداخت زکات است که فریضه واجب است و روزه ماه رمضان که سپری از عذاب است. و حج بیت الله و عمره در آن که فقر را منتفی و گناه را می شوید. و صله رحم مال را می افزاید، و اجل را به تاخیر می اندازد. و صدقه پنهانی که کفاره گناه است. و صدقه آشکار که مرگ زشت و سخت را دفع می نماید. و انجام کارهای نیکو که از سقوطهای پست جلوگیری می کند. در ذکر خداوندی حرکت کنید که بهترین ذکر است. و علاقه پیدا کنید به آنچه که خداوند متقیان را وعده فرموده است، زیرا وعده خداوندی راست ترین وعده ها است و اقتدا کنید به هدایت پیامبرتان زیرا برترین هدایتها است. و بپذیرید سنت پیامبرتان را زیرا هدایت کننده ترین سنتها است.
فضیلت قرآن
و قرآن را بیاموزید، زیرا بهترین گفتار است. در آن قرآن تدبر و تفقه نمایید، زیرا بهار دل ها است. و از نور قرآن شفا بطلبید که قرآن شفای سینه ها است. و آن را نیکو تلاوت کنید زیرا سودبخش ترین سرگذشتها است. و قطعی است که عالمی که به غیر علمش عمل می کند مانند جاهلی است متحیر که از جهلش رها نمی شود و بیدار نمی گردد. حجت علیه او از جاهل بزرگتر است، و حسرت و تاسف از او جدایی ناپذیرتر و در نزد خدا برای ملامت شایسته تر.