وصیتی است از آن حضرت (علیه السلام):
لشکری را که به مقابله با دشمن فرستاده بود با این سخنان وصیت فرمود. هنگامی که در برابر دشمنی فرود آمدید یا دشمن رویاروی شما فرود آمد، اردوگاه شما بر بلندیها یا دامنه کوه ها یا میان رودخانه ها قرار داده شود تا پناهگاهی برای لشکریان شما و مانعی سر راه دشمنانتان باشد جنگ از یک یا دو سو درگیرد و رد قله های کوه ها و بلندیهای تپه هایی باشد که بالای آنها هموار است. تا دشمن از یک طرف که از آن می ترسید و یا در آن احساس امنیت می کنید، هجوم نیاورد. و بدانید پیشتازان سپاه (و هر قومی) چشمان آنان و بازرسان (جاسوسان) پیشتازان، طلایه داران می باشند. و بپرهیزید از پراکندگی. وقتی که در جایی فرود می آیید، با هم و مجموعا فرود آیید و هنگامی که کوچ می کنید با همدیگر کوچ کنید. وقتی که تاریکی شب شما را فرا گرفت نیزه ها را دور خود برپا دارید و خواب را نچشید مگر اندکی یا به قدر چشیدنی.