ترجمه نامه ها نهج البلاغه (علامه محمد تقی جعفری)
نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام): به اهل کوفه در موقع حرکت از مدینه به بصره
این نامه از بنده خدا علی زمامدار مومنان است به اهل کوفه، جلوه گاه کرامت انصار و بلندی مقام عرب: پس از حمد خداوندی و درود بر پیامبر عظیم الشان و فرزندان طیب و طاهر او، من از داستان عثمان برای شما خبر و اطلاعی می دهم که شنیدنش مانند دیدنش باشد. مردم طعنه بر او زدند و من مردی از مهاجرین بودم که رضایت و خوشی او را به طور فراوان می خواستم و کمتر سرزنشش می کردم. کمترین رفتار طلحه و زبیر تاختن بر آن مرد بود و نرمترین تحریکشان، شدت و خشونت درباره او بود. و از عایشه درباره عثمان حرکت ناگهانی غضب آلود بود. گروهی بر او هجوم آوردند و او را کشتند و مردم با من بیعت کردند بدون این که اکراه و اجبار شوند، بلکه بیعت آنان بر کمال رضایت و اختیار استوار بود. و بدانید سرزمین هجرت (مدینه) مردمش را از خود به دور انداخت و مردم همه از آن سرزمین کنده شدند و همانند جوش دیگ، از آتش آشوب جوشیدند و فتنه و شورش بر محور خود قرار یافت. بشتابید به سوی امیر خود و به جهاد با دشمنانتان پیشدستی کنید، با مشیت خداوند عزوجل.