آمدن حضرت امام زین العابدین به زیارت امیرالمومنین علیهما السلام
مؤلف گويد كه سيد عبد الكريم بن طاوس در فرحة الغري روايت كرده كه: حضرت امام زين العابدين عليه السلام وارد كوفه شد و داخل شد در مسجد آن و در مسجد بود أبو حمزه ثمالي كه از زاهدين اهل كوفه و مشايخ آنجا بود پس حضرت دو ركعت نماز گزاشت أبو حمزه ثمالي گفت نشنيدم لهجه اي پاكيزه تر از او نزديكش رفتم تا بشنوم چه مي گويد شنيدم مي گويد
إِلَهِي إِنْ كُنْتُ قَدْ عَصَيْتُكَ فَإِنِّي قَدْ أَطَعْتُكَ فِي أَحَبِّ الْأَشْيَاءِ إِلَيْكَ
معبود من اگر تو را نافرمانى کرده‌ام در عوض تو را در محبوب ترین چیزها به پیشگاهت اطاعت کرده‌ام.
و اين دعايي است معروف مؤلف گويد كه ذكر اين دعا بعد از اين در اعمال كوفه بيايد و آنكه أبوحمزه گفت كه آن بزرگوار آمد نزد ستون هفتم و نعلين را كند و ايستاد و دستها را تا برابر گوش بلند كرد و تكبيري گفت كه جميع موهاي بدن من از دهشت آن راست ايستاد پس چهار ركعت نماز گزارد و ركوع و سجودش را نيكو بعمل آورد پس اين دعا را خواند إِلَهِي إِنْ كُنْتُ قَدْ عَصَيْتُكَ تا آخر دعا و موافق روايت سابقه آن بزرگوار برخاست و رفت أبو حمزه گفت كه من عقب او رفتم تا مناخ كوفه (آن مكاني بود كه شتران را در آنجا مي خوابانيدند) و ديدم در آنجا غلام سياهي است و با او است شتر گزيده و ناقه گفتم با او اي سياه اين مرد كيست گفت اَ وَ يَخْفَي عَلَيْكَ شَمَائِلُهُ (از سيما و شمايلش او را نشناختي) او علي بن الحسين است أبوحمزه گفت پس خود را انداختم روي قدم هاي آن حضرت بوسيدم آن را كه آن جناب نگذاشت و با دست خود سر مرا بلند كرد و فرمود مكن سجود نشايد مگر براي خداوند عز و جل گفتم يا ابن رسول الله براي چه اينجا آمديد فرمود كه از براي آنچه كه ديدي (يعني نماز در مسجد كوفه) و اگر مردم بدانند كه چه فضيلتي است در آن بيايند بسوي آن اگر چه به روش كودكان خود را بر زمين كشند يعني بيايند هر چند در نهايت سختي باشد راه رفتن برايشان مانند اطفالي كه راه نيفتاده اند نشسته حركت مي نمايند پس فرمود آيا ميل داري كه زيارت كني با من قبر جدم علي بن ابي طالب عليه السلام را گفتم بلي پس حركت فرمود و من در سايه ناقه او بودم و حديث مي كرد مرا تا رسيديم به غريين و آن بقعه اي بود سفيد كه نور آن مي درخشيد پس از شتر خويش پياده شد و دو طرف روي خود را بر آن زمين گذاشت و فرمود اي ابا حمزه اين قبر جد من علي بن ابي طالب عليه السلام است پس زيارت كرد آن حضرت را به زيارتي كه اول آن السَّلامُ عَلَي اسْمِ اللَّهِ الرَّضِيِّ وَ نُورِ وَجْهِهِ الْمُضِي ءِ است پس وداع كرد با آن قبر مطهر و رفت بسوي مدينه و من برگشتم بسوي كوفه مؤلف گويد كه از ذكر نكردن سيد اين زيارت را در فرحه تأسف مي خوردم و در جستجوي آن بودم تا اينكه يك يك زياراتي كه براي حضرت امير المؤمنين عليه السلام نقل شده ملاحظه كردم زيارتي كه در اول آن اين دو جمله باشد نيافتم مگر اين زيارت شريف كه جمله اولش موافق است و جمله دوم مختلف پس شايد كه اين زيارت همان زيارت باشد و اين اختلاف چندان ضرر ندارد و اگر گويي اول اين زيارت سَلامُ اللَّهِ وَ سَلامُ مَلائِكَتِهِ است نه السَّلامُ عَلَي اسْمِ اللَّهِ گوييم اول زيارت همان السَّلامُ عَلَي اسْمِ اللَّهِ الرَّضِيِّ است و سلام هاي سابق به منزله اذن دخول و طلب رخصت است و شاهد بر اين مطلب تطبيق اين زيارت است با زيارت روز مولود كه كمال مشابهت را با هم دارند رجوع كن به آنجا تا بر تو معلوم شود و نيز بدان كه در زيارت ششم و زيارت روز مولود اين دو جمله بدون لفظ نور مي باشد اما نه در اول زيارت و الله العالم و بالجمله ما را از زيارات مطلقه همين هفت زيارت كه نقل كرديم كافي است و اگر كسي بيش از اين خواسته باشد بخواند زيارات جامعه را و بخواند نيز زيارت مبسوطي را كه بعد از اين براي روز غدير نقل مي كنيم زيرا كه روايت شده به خواندن آن زيارت در هر وقت و در هر كجا كه شخص باشد و بايد غنيمت شمرد زيارت حضرت امير المؤمنين عليه السلام و نماز در آن حرم مطهر را زيرا كه نماز در نزد آن بزرگوار مقابل دويست هزار نماز است و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه: هر كه زيارت كند امام مفترض الطاعه را و نماز گزارد نزد او چهار ركعت نوشته شود براي او حجه و عمره و ما در هدية الزائرين اشاره كرديم به فضيلت مجاورت قبر امير المؤمنين عليه السلام لكن به شرط آنكه مجاور حق جوار آن حضرت را ملحوظ داشته باشد و اين مطلب بسيار مشكلي است كه براي هر كس ممكن نيست و مقام را مقتضي ذكر آن نيست طالبين رجوع كنند به كلمه طيبه