خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): سخنی است از آن حضرت، و در این سخن بعضی از صفات ربوبی و علم الهی را بیان فرموده است: سپاس خدای راست که به همه امور مخفی دانا است و همه نشانها و آثار آشکار بوجود او رهنما ذات پاکش بر چشم بیننده برنیاید نه دیده کسی که او را نمی بیند، نفی و انکارش را بتواند و نه قلب کسی که بوجودش اذعان دارد، بتواند او را ببیند. مقام عالی او از هر چیزی بالاتر است و نزدیکی او بر همه اشیا از همه چیز نزدیکتر، نه علو مقام ذات اقدسش او را از مخلوقاتش دور ساخته است و نه نزدیکی او موجب تساویش با کائنات گشته است. عقول بشری را از توصیف و تعریف صفتش آگاه ننموده و از معرفت لازم درباره وجود و آثار و نشانهای آشکارش محجوب نفرموده است. او خداوندی است که نمودها و آثار هستی بر اقرار قلبی منکرش شهادت می دهد. خداوند با عظمت تر است از تخیلات پوچ و بی اساس تشبیه کنندگانش و والاتر است از اوهام باطل منکرانش، عظمتی بس والا.