خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در قدرت خداوندی و در فضیلت قرآن و وصیت به تقوا خداوند متعال ستایش خدای راست که شناخته شده است بدون دیده شدن، و آفریننده است بدون تلاش و کوشش. مخلوقات را با قدرت خود آفرید و همه مالکان و فرمانروایان را با عزت ربوبی، بنده خود ساخت و با جود و کرامتی که دارد همه عظماء را تحت سیادت خود قرار داد. او، همان خداوند است که مخلوقاتش را در دنیا ساکن نمود و رسولان خود را به دو گروه جن و انس فرستاد تا پرده های ظلمانی دنیا را از جلو چشمان آنان بردارند. از آسیبهای دنیا برحذرشان بدارند و از دنیا مثل ها برای آنان بیان کنند و بر عیوب آن، بینایشان سازند و به آن مردم ملاکها و اصول معتبر را در موقع رویارویی و تصرف در تندرستی ها و بیماریهای دنیا و حلال و حرام بفهمانند. به آنان فهمانند که خداوند چه پاداشی برای مردم مطیع و چه مجازاتی برای مردم گنهکار، از بهشت و دوزخ و کرامت و اهانت آماده فرموده است. ستایش می کنم خدا را برای تقرب به او همانگونه که خود از مردم ستایشش را خواسته است و برای هر چیزی اندازه ای قرار داده و برای هر اندازه ای مدتی محدود، و برای هر مدتی قرار ثابت. فضیلت قرآن از جمله همین خطبه است که می فرماید: قرآن، امرکننده و نهی کننده، ساکت و گویا و حجت خداوندی بر مخلوقاتش است. از آنان برای اعتقاد و عمل به این قرآن پیمان گرفته و نفوس آنان را در گرو آن گذاشته. نور (هدایت) را با این کتاب تمام نموده و دین خود را به وسیله آن کامل فرموده است. خداوند سبحان روح پیامبرش (صلی الله علیه و آله )را گرفت در حالی که از تبیین احکام هدایت به وسیله قرآن برای مخلوقاتش فارغ گشت. خداوند پاک را به وسیله این کتاب الهی همانگونه تعظیم کردند که خداوند سبحان خویشتن را تعظیم فرموده است، زیرا خداوند ذوالجلال چیزی از دینش را از شما پنهان نساخته و چیزی را که از آن خشنود و یا ناخشنود است رها نکرده مگر این که نشانه آشکاری را برای آن قرار داده و آیه محکمی برای آن مشخص فرموده است که از آنچه کراهت دارد نهی می نماید و به آنچه که خشنود است، دعوت می کند. پس رضایت و غضب او در همه حال (گذشته و آینده) یکی است. و بدانید خداوند متعال برای شما درباره چیزی که درباره پیشینیان ناخشنود بوده است، هرگز رضایت نخواهد داشت و درباره چیزی برای شما غضب نخواهد کرد که برای مردم پیش از شما برای آن رضایت داشته است. جز این نیست که شما در پی نشانه آشکاری حرکت می کنید و سخنی را بازگو می کنید که مردانی پیش از شما آن را گفته اند. خداوند سبحان مخارج دنیای شما را کفایت کرده و شما را به سپاسگزاری تحریک فرموده و ذکر خداوندی را برای زبان های شما واجب نموده است. وصیت به تقوا و شما را به تقوا وصیت فرموده و آن را نهایت رضا و غایت مطلوب خود از مخلوقاتش قرار داده است. پس تقوا بورزید برای خدا که در دیدگاه او هستید و پیشانی های شما به دست اوست و همه دگرگونی ها و تحرکات شما در قبضه قدرت او است. هر چه را پنهان بدارید او می داند و هر چه را آشکار کنید آن را می نویسد. برای نوشتن آنچه که اظهار می کنید، فرشتگان عزیزی را برای ثبت آنها موکل فرموده است، که هیچ حقی را اسقاط نمی کنند و هیچ باطلی را اثبات نمی نمایند. و بدانید که هر کس برای خداوند تقوا بورزد خداوند برای او راه نجات از فتنه ها را قرار می دهد و نوری رها سازنده از تاریکی ها. و خداوند انسان باتقوا را در آن موقعیت که نفسش آن را می خواهد جاودان می دارد و او را در جایگاه کرامت در نزد خود در مقامی که برای پیشگاه خود ساخته است فرود می آورد. سایه آن پیشگاه باعظمت عرش اوست و نور آن جلوه ای از جمالش. زائران آن، فرشتگان خداوندی و رسولان او. پس پیشدستی کنید به معاد و سبقت بجویید به سوی عبور از این دنیا. همه مردم در معرض آنند که آرزوهای آنان قطع شود و اجل از کمین زمان بر سرشان تاختن گیرد و در توبه و بازگشت بر رویشان بسته شود. شما انسان های امروز در همان موقعیت گذشتگان قرار دارید که آرزوی برگشت به این زندگانی را داشتند که با شنیدن کلمه هراس انگیز (کلا) (نه هرگز) به راه خود رو به زیر خاک تیره برای ورود به معاد و ابدیت ادامه دادند و رفتند. شما رهگذران گذرگاهی از آن خانه اید که منزلگه جاودانی شما نبود. برای شما اعلان کوچ از آن خانه داده شد و برای تهیه توشه از آن خانه مامور گشته اید. و بدانید برای این پوست نازک شما تحملی بر آتش نیست، پس به نفوس خود رحم کنید، زیرا شما نفوس خود را در ناگواریهای دنیا آزموده اید (و بی طاقتی آن را در مقابل مصائب دیده اید). آیا تاکنون بی تابی و ناله خود را در نتیجه خاری که بر عضوی از شما بخلد و افتادنی که عضوی از شما را خون آلود نماید، و گرمای تندی که آن را بسوزاند، دیده اید؟ (مسلما دیده اید و ناگواری این امور را می دانید) چه رسد به اینکه میان دو طبقه از آتش، همخوابه سنگ آتشین و همدم شیطان قرار بگیرید. آیا می دانید هنگامی که مالک دوزخ بر آتش جهنم خشمگین شود، پاره ای از آن آتش پاره دیگر را بشکند و آن را هضم نماید. و موقعی که بر آن آتش نهیب بزند، مواد آتشین از اضطراب میان درهای دوزخ برجهند؟ ای کهنسال فرتوت، که پیری و سستی در وجودت در هم آمیخته، چگونه خواهد گشت حال تو موقعی که طوق های آتشین دور استخوان های گردنت بپیچد و زنجیرهای گرانباری در اعضای تو جایگیر شوند تا بازوان تو را نابود سازند. خدا را، خدا را در نظر بگیرید، ای گروه بندگان در این حال که در نعمت تندرستی غوطه ورید، پیش از آن که بیماری به سراغتان آید، و در این حال که در گشایش و آسایش به سر می برید پیش از آن که تنگناهای زندگی شما را در خود فرو برد. پس بکوشید در آزادسازی گردن هایتان پیش از آن که با زنجیرهای گرو بسته شود. شباهنگام چشمانتان را بیدار بدارید و شکمهایتان را خالی نگهدارید. گامها در راه خیرات بردارید و اموالتان را در مصارف مستمندان انفاق کنید. از خواسته های بدن های مادی بگیرید و از آنها برای پیشبرد تکاملی نفوستان بهره ها بردارید و با علاقه به ابدان خود، درباره اعتلای نفوس خود بخل نورزید. خداوند سبحان فرموده است: (اگر خدا را یاری کنید خدا هم شما را یاری فرموده و قدمهای شما را (در صراط مستقیم) ثابت خواهد فرمود) و فرموده است: (کیست که خداوند را قرض حسن بدهد و خداوند چند برابر برای او بیفزاید و برای اوست پاداش عالی). خداوند از شما برای رفع پستی از خود و یا برای جبران کمی. قرض نخواسته است. از شما یاری خواسته در حالی که سپاهیان آسمان ها و زمین در فرمان اوست و اوست عزیز و حکیم. از شما قرض خواسته است در حالی که (همه خزاین آسمان ها و زمین از آن خدا است، و او است بی نیاز و شایسته حمد و ستایش.) و جز این نیست که خداوند اراده کرده است که شما را آزمایش کند تا آن کس که عملش نیکو و نیکوتر است (در عرصه هستی) بروز کند. با اعمال نیکوی خود (در میدان زندگی) پیشدستی کنید، باشد که در بارگاه خداوندی با آن همسایگان خداوندی دمساز باشید. که رسولان خود را همدم آنان نموده و فرشتگان را به زیارتشان وادار کرده و گوش های آنان را شریف تر از آن نموده است تا صداهای اهتزاز آتش را برای ابد بشنوند. و بدن های آنان را چنان حفظ فرموده است که هرگز دچار سختی و خستگی نگردند. چنان نعمتی عظمی فضل خداوندی است، آن را به کسی که بخواهد عنایت فرماید و خداوند دارای فضل بزرگ است. می گویم آنچه را که می شنوید و خدا است که از او برای نفس خود و نفوس شما یاری می طلبم و او است کفایت کننده موجودیدت من و بهترین تکیه گاه هستی ما.