خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): در این خطبه فضایل اهل بیت پیامبر را بیان می فرماید. انسان عاقل با چشم دل، غایت و هدف نهایی خود را می بیند، و فراز و نشیب و پایین و بالای زندگی خود را می شناسد. دعوت کننده (در عرصه هستی) دعوت به سوی حق نموده، و مسوول تزکیه نفوس انسان ها، کار خود را انجام داد. پس اجابت کنید دعوت کننده را و پیروی کنید از پیشوایان. آنان در دریاهای فتنه ها و آشوب ها غوطه ور گشته و به بدعتها گراییده و اصول و قوانین را رها کردند. مردم با ایمان افسردند و پژمردند و خاموش گشتند، و گمراهان و تکذیب کنندگان دهان باز کردند (و به حرکت درآمدند). ماییم حافظ اسلام و یاران پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله ). و ماییم خزانه داران معارف الهی، و درهای ورود به خانه های علم و ایمان. به خانه ها وارد نمی شوند. مگر از درهای آن ها، پس هر کس از غیر درهای خانه ها وارد شود، دزد نامیده می شود. از جمله این خطبه است: عظمتها و محتویات حقیقی قرآن در میان آن هاست و آنان هستند خزینه های خداوند رحمان. اگر سخن گویند، راست گویند و اگر سکوت کنند (گویندگان) به آنان سبقت نگیرند. هر طلایه داری باید به مردم خود راست بگوید، و عقل خود را به کار بیندازد، و از اهل آخرت باشد. زیرا از عالم آخرت آمده و به سوی آن برمی گردد. کسی که با بینایی دلش می نگرد و با بصیرت عمل می کند، آغاز کارش این است که باید بداند آیا عمل او به ضرر اوست، یا به نفع او. اگر به سود اوست، حرکت خود را ادامه بدهد و اگر به زیان اوست، از حرکت در مسیری که به زیان او می انجامد، باز ایستد. زیرا کسی که بدون علم حرکت می کند، مانند کسی است که بیراهه می رود. چنین شخصی هر اندازه که از راه واضح دور شود، از هدفی که به آن نیازمند است دورتر می گردد. و آن کس که به علم عمل کند، مانند کسی است که در راه آشکار و روشن حرکت می نماید. آن کس که بینا است بنگرد و ببیند آیا او واقعا در حال حرکت به پیش است، یا گردنده به عقب. و بدان برای هر ظاهری باطنی است بر مثال خود. آنچه که ظاهرش پاک است، باطنش نیز پاک است و آنچه که ظاهرش پلید است باطنش نیز پلید است. پیامبر صادق (علیه السلام) فرموده است: (خداوند دوست می دارد بنده را در حالی که دشمن می دارد عمل او را و عمل او را دوست می دارد و بدنش را دشمن می دارد). و بدان برای هر عملی گیاهی است، و هیچ گیاهی از آب بی نیاز نیست. و آب ها مختلفند. آن آب که پاک باشد سیراب کردنش، کشتش پاک و میوه آن شیرین خواهد بود. و آنچه که سیراب شدن آن پلید باشد، کشتش پلید و میوه اش تلخ خواهد بود.