خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): و در این خطبه فضیلت اسلام را توضیح می دهد و ذکری از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله )می فرماید و سپس اصحاب خود را توبیخ می نماید.
دین اسلام
سپاس خداوندی راست که شرع اسلام را بنا نهاد، و قوانین آن را برای کسی که وارد آن شود، تسهیل نمود. و ارکان اسلام را در برابر کسی که درصدد غلبه بر آن برآید، عزیز (شکست ناپذیر) ساخت. و آن را برای کسی که خود را به آن وصل نمود موجب ایمنی قرار داد. و برای کسی که در آن داخل گشت عامل صلح و صفا. و برهان برای کسی که با اسلام سخن گفت. و شاهدی برای کسی که درباره آن با دیگران به احتجاج پرداخت. خداوند، اسلام را نوری برای کسی که طلب روشنایی از آن نمود، قرار داد. و فهمی برای کسی که تعقل ورزید. و مغزی برای آن کس که اندیشید. و علامت برای کسی که فراست و فهم لطیف به کار برد. و بینایی برای انسانی که دارای عزم و تصمیم (برای خیرات) است. و عبرت برای کسی که پند پذیرد. و نجات برای تصدیق کننده و اطمینان برای کسی که توکل کند. و راحتی برای کسی که همه امور خود را به خدا بسپارد و سپر برای کسی که شکیبا باشد. پس راههای اسلام روشن ترین راه ها و مدخل های آن واضح ترین مدخلها است. منار مشعل گاه آن بلندترین مشعل گاه ها است. جاده های آن درخشان و چراغ های آن فروزان است. میدان تکاپویش با کرامت، دارای غایتی رفیع و وسایل جامع برای سبقت (در تکاپو برای کمال) جایزه (پاداش سبقت) در آن مورد رقابت شدید است و سوارانش شریف می باشند. راه راست اسلام تصدیق اصول اولیه آن است. و اعمال صالحه منار (مشعل گاه) آن است. و مرگ پایان گرفتاریهای مسلمان است. و دنیا میدان مسابقه او و قیامت موقع اجتماع همه وسایل مسابقه او و بهشت پاداشش. و از جمله این خطبه است در ذکر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم : تا آنگاه که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله )شعله ای از انوار دین مقدس اسلام را برای طالب و گیرنده نور برافروخت. و علامت ارشاد برای کسی که در حیرت و ضلالت متوقف شده است. روشن ساخت. (بار پروردگارا) آن پیامبر، امین و مامون تو و شاهد تو در روز قیامت و مبعوث از جانب توست که نعمتی برای جهانیان است. و رسول بر حق تو که رحمتی است برای عالمیان. خداوندا! از عدالت خود برای آن بزرگوار حظی وافر عطا فرما. و پاداشی از خیر فراوان فضل خود به آن صاحب رسالت عنایت فرما. خداوندا! بنای او را بالاتر از بنای همه بناکنندگان قرار بده. و او را با بهترین الطاف میزبانی در بارگاهت اکرام بفرما. و مقام و منزلت او را شریف بگردان. و به او وسیله عنایت فرما و از عظمت و فضیلت برخوردارش ساز. و ما را در گروه او محشور فرما، بدون ابتلاء به رسوایی و بدون گرفتاری به ندامت و انحراف و عهدشکنی و گمراهی و گمراه کنندگی و غوطه وری در فتنه ها. و از آن خطبه است خطاب به یارانش: و شما از کرامت خداوند متعال به درجه ای رسیده اید که (حتی) کنیزهای شما به آن جهت اکراه می شوند. و همسایگان شما احترام و مورد تعلق قرار می گیرند و کسانی شما را تعظیم می کنند که شما بر آنان برتری ندارید. و هیچ گونه نعمتی از شما برای آنان نرسیده است، و هیبتی از شما در دلهای کسانی نشسته است که ترسی از قدرت شما ندارند و حاکمیتی از شما برای آنان وجود ندارد. و شما می بینید که عهدهای خداوندی شکسته می شود و شما غضبی نمی کنید، در حالی که شما از شکستن عهد پدرانتان استنکاف و امتناع می ورزید. در گذشته امور خداوندی بر شما وارد می گشت و از شما صادر می شد و به سوی شما رجوع می نمود. اکنون ستمکاران را به مقام و منزلت خود مسلط ساختید و عنان های خود را در اختیار آنان گذاشتید و امور الهی را به دست آنان سپردید. آنان عمل به شبهه ها می کنند، و در شهوات حرکت می نمایند. و سوگند به خدا، اگر آنان شما را در زیر همه ستارگان پراکنده بسازند، خداوند شما را جمع خواهد کرد، برای بدترین روزی که برای آنان فرا خواهد رسید.