سوره شمس و فضیلت آن
در مجمع البيان از اُبيّ بن كعب از حضرت پيغمبر صلي الله عليه و آله نقل كرده كه كسي كه سوره وَالشَّمْسِ را بخواند گويا تصدّق داده هر چه كه بتابد بر آن شمس و قمر.
سوره شمس
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 1- وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا
بنام خداوند بخشنده مهربان
1. سوگند به خورشید و گسترش پرتو آن
2-وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا
2. و سوگند به ماه هنگامى که در پى آن آید.
3-وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا
3. و سوگند به روز آن گاه که زمین را روشن و فضا را نورانى و خورشید را هویدا سازد.
4-وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا
4. و سوگند به شب آن گاه که خورشید را بپوشاند و آفاق و هوا را تاریک نماید.
5-وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا
5. و سوگند به آسمان و آن (موجود مقتدرى) که آن را بنا نمود.
6-وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا
6. و سوگند به این زمین و به آن (ذات قادرى) که آن را بگسترد.
7-وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا
7. و سوگند به نفس (آدمى) و به آن که او را راست و درست کرد (اعضاء او را متناسب یکدیگر و صفات او را متلائم اعضاء و محیط خارج نمود).
8-فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا
8. پس بدکارى و پرهیزکاریش را به وى الهام نمود و او را بر عمل توانا ساخت.
9-قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَكَّاهَا
9. که به یقین رستگار شد کسى که نفس را (در کمالات اعتقادى و اخلاقى) رشد داد و (از پلیدى‌هاى فکرى و نفسانى) پاکیزه داشت.
10-وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا
10. و بى‌تردید محروم و زیانکار شد کسى که آن را به پلیدى‌ها آلود و زیر پرده‌هاى جهل و کفر و فسق پنهان کرد.
11-كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا
11. ملّت ثمود (قوم صالح) به سبب طغیانشان (او را) تکذیب نمودند.
12-إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا
12. آن گاه که شقى‌ترین آنها به پا خاست (و براى کشتن شتر صالح داوطلب شد).
13-فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا
13. پس پیامبر خدا به آنها گفت: از آسیب به شتر خدا و منع وى از سیراب شدن در نوبت خودش بر حذر باشید.
14-فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا
14. اما آنها او را تکذیب کردند و شتر خدا را کشتند
پس پروردگارشان آنها را به کیفر گناهشان به کلى هلاک کرد و همه را با خاک یکسان نمود.
15-وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا
15. و از عاقبت آن کار (هم از کسى) بیم ندارد.