سوره تبارک و فضیلت آن
از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام منقول است كه هر كه بخواند سوره تَبارَكَ الَّذي بِيَدِهِ الْمُلْكُ در مكتُوبه پيش از آن كه بخوابد پيوسته در امان خداي تعالي خواهد بود تا داخل صبح شود و در امان خداي تعالي خواهد بود روز قيامت تا داخل بهشت شود و قطب راوندي از ابن عبّاس نقل كرده كه مردي خيمه زد بر روي قبري و ندانست كه آن قبر است پس خواند سوره تَبارَكَ الَّذي بِيَدِهِ الْمُلْكُ را پس شنيد صَيحه زننده اي را كه گفت اين سوره مُنْجِيَه است پس اين مطلب را به حضرت رسول صلي الله عليه و آله عرض كرد آن حضرت فرمود آن سوره نجات دهنده است از عذاب قبر.
سوره تبارک (ملک)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 1- تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
بنام خداوند بخشنده مهربان
1. مقدس و والا و پرخیر و برکت است آن (خدایى) که ملکیت حقیقى و حاکمیت بر جهان هستى در دست (قدرت) اوست (زیرا آفرینش و حفظ و تدبیر آن
تحت اراده اوست) و او بر هر چیزى تواناست.
2-الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ
2. همان که مرگ و زندگى را (براى شما آدمیان) پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید و اوست مقتدر شکست‌ناپذیر و آمرزنده.
3-الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِي خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ
3. همان که هفت آسمان را طبقه‌هایى (روى هم) آفرید
هرگز در آفرینش خداى رحمان (از نظر زیبایى
استوارى و اتقان صنع) تفاوت و ناهمگونى
نمى‌بینى
پس بار دیگر بنگر آیا (در خلق اشیا) هیچ خلل و شکاف (و خلاف حکمت) مى‌بینى؟
4-ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِيرٌ
4. سپس بار دیگر (به جهان هستى) نگاه کن که چشم (دلت) خوار و وامانده (از درک نقص و خللى در خلقت) به سوى تو بازمى‌گردد.
5-وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ
5. و به یقین ما آسمان نزدیکتر (به شما) را با چراغ‌هایى (از ستارگان) زینت بخشیدیم و آنها را وسایل رجم شیاطین قرار دادیم
و براى آنها (براى
شیاطین در آخرت) عذاب آتش فروزان آماده نموده‌ایم.
6-وَلِلَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ
6. و براى کسانى که به پروردگارشان کفر ورزیدند عذاب جهنم است
و آن بد جاى بازگشتى است.
7-إِذَا أُلْقُوا فِيهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِيقًا وَهِيَ تَفُورُ
7. چون در آن افکنده شوند از آن صداى دلخراش فرو کشیدن نفس بشنوند در حالى که پیوسته در جوش و فوران است.
8-تَكَادُ تَمَيَّزُ مِنَ الْغَيْظِ كُلَّمَا أُلْقِيَ فِيهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَذِيرٌ
8. نزدیک است که از شدت خشم متلاشى شود هر گاه گروهى در آن افکنده شوند نگهبانانش از آنها مى‌پرسند: آیا شما را (در دنیا) بیم‌دهنده‌اى نیامد؟
9-قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ كَبِيرٍ
9. مى‌گویند: چرا
مسلّما براى ما (از جانب خدا) بیم‌دهنده‌اى آمد
ولى (او را) تکذیب کردیم و گفتیم: خدا چیزى نازل نکرده شما جز در گمراهى بزرگى
نیستید.
10-وَقَالُوا لَوْ كُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا كُنَّا فِي أَصْحَابِ السَّعِيرِ
10. و گویند: اگر ما (به راستى) مى‌شنیدیم یا مى‌اندیشیدیم هرگز در زمره اهل آتش فروزان دوزخ نبودیم.
11-فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ
11. پس به گناهشان اعتراف مى‌کنند و مرگ و دورى (از رحمت خدا) باد بر اهل آتش فروزان دوزخ.
12-إِنَّ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ
12. البته کسانى که از پروردگارشان در نهان (در حال خلوت از مردم و نهان بودن عذاب از نظرشان) مى‌ترسند آنها را آمرزش و پاداشى بزرگ است.
13-وَأَسِرُّوا قَوْلَكُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ
13. و گفتارتان را (در سینه خود یا از غیر همرازتان) پنهان دارید یا آشکار سازید
حتما خداوند به آنچه در سینه‌هاست داناست.
14-أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ
14. آیا کسى که آفریده نمى‌داند؟ هوش‌دار
کسى که (صاحب اندیشه و قدرت اندیشیدن او را) آفریده (اندیشه‌هایش را نیز) مى‌داند و او باریک‌بین و
آگاه است.
15-هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ ذَلُولًا فَامْشُوا فِي مَنَاكِبِهَا وَكُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَيْهِ النُّشُورُ
15. اوست آن که زمین را (به هموار نمودن سطح و ایجاد حرکت وضعى و انتقالى در آن) براى شما رام نمود
پس بر دوش‌هاى آن راه روید (و همه جاى
جسم کروى دوش آن است) و از روزى او بخورید
و (بدانید که فرمان) برانگیختن به دست او و حضور برانگیخته‌ها به سوى اوست.
16-أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ
16. آیا از کسى که در آسمان است (فرمانش در آنجا جارى است چون خداوند
یا حضور پرقدرتش در آنجاست چون فرشتگان) ایمنید از این که شما را در
زمین فرو برد پس به ناگاه زمین در موج و لرزه افتد (و شما را خرد کند).
17-أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِي السَّمَاءِ أَنْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ كَيْفَ نَذِيرِ
17. یا از آن کس که در آسمان است ایمنید از این که تندبادى بر شما فرو فرستد که سنگریزه ببارد؟! پس به زودى خواهید دانست که بیم دادن من
چگونه است!
18-وَلَقَدْ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ
18. و حقیقت این است که کسانى که پیش از اینان (مشرکان مکه) بودند (پیامبران ما را) تکذیب کردند
پس عکس العمل و کیفر ما چگونه بود!
19-أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَيَقْبِضْنَ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ بَصِيرٌ
19. و آیا آنها به پرندگانى که در بالاى سرشان در پروازند ننگریستند که گاه بال‌هاى خود گشوده دارند و گاه مى‌بندند؟! آنها را (در میان فضا) جز
خداى رحمان نگه نمى‌دارد
که او به هر چیزى بیناست.
20-أَمَّنْ هَذَا الَّذِي هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ يَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْكَافِرُونَ إِلَّا فِي غُرُورٍ
20. آیا کیست آن که سپاه شماست که شما را در برابر خداى رحمان یارى دهد؟! کافران جز در غفلت و فریب نیستند.
21-أَمَّنْ هَذَا الَّذِي يَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَنُفُورٍ
21. یا کیست آن که به شما روزى دهد اگر خداوند روزیش را از شما بازدارد؟ (حق بر آنها پنهان نیست) بلکه در سرکشى و فرار (از حق) لجاجت مى
کنند.
22-أَفَمَنْ يَمْشِي مُكِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمَّنْ يَمْشِي سَوِيًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ
22. پس آیا کسى که (به خاطر پست و بلندى راه) افتاده و خزنده بر صورت خود راه مى‌رود هدایت یافته‌تر است یا آن که با قامت راست بر راه مستقیم
مى‌رود؟! (کافرى که پیوسته در لغزش کفر و فسق راه زندگى مى‌پیماید ره یافته‌تر است یا مؤمن قائم به ایمان در راه راست دین؟)
23-قُلْ هُوَ الَّذِي أَنْشَأَكُمْ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ
23. بگو: اوست آن که شما را پدید آورد و براى شما نیروى شنوایى و دیده‌ها و دل‌ها قرار داد اما شما کم سپاس مى‌گزارید.
24-قُلْ هُوَ الَّذِي ذَرَأَكُمْ فِي الْأَرْضِ وَإِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
24. بگو: اوست آن که شما را در این زمین بیافرید و (در آخرت) به سوى او گرد آورده مى‌شوید.
25-وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ
25. و (کافران) گویند: این وعده (روز قیامت) کى است اگر شما راستگویید؟
26-قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ
26. بگو: این علم تنها در نزد خداست
و من فقط بیم دهنده‌اى آشکارم.
27-فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ
27. پس چون آن (جهنم موعود) را از نزدیک ببینند چهره کسانى که کفر مى‌ورزیدند زشت و درهم گردد
و (به آنها) گفته شود: این همان چیزى است که
آن را (در دنیا به عنوان مسخره) مى‌خواستید!
28-قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَهْلَكَنِيَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِيَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ يُجِيرُ الْكَافِرِينَ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ
28. بگو: به من خبر دهید اگر خداوند مرا و هر کس را که با من است بمیراند یا بر ما رحم آورد (و زنده نگه دارد
به هر حال) کافران را چه کسى از عذاب
دردناک پناه خواهد داد؟
29-قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَيْهِ تَوَكَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ
29. بگو: آن (کسى که شما را به توحید او مى‌خوانم) خداى رحمت‌بخش (به همه جهان هستى) است
به او ایمان آوردیم و بر او توکل کردیم
پس به
زودى خواهید فهمید که چه کسى در گمراهى آشکارى است.
30-قُلْ أَرَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُكُمْ غَوْرًا فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِمَاءٍ مَعِينٍ
30. بگو: به من خبر دهید
اگر آب شما (در چشمه‌ها و چاه‌ها و رودها) در زمین فرو نشیند
کیست که براى شما آبى روان و گوارا بیاورد؟!