وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ إِذَا مَرِضَ أَوْ نَزَلَ بِهِ کَرْبٌ أَوْ بَلِیّةٌ
اللّهُمّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرّفُ فِیهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِی،
وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِی مِنْ عِلّةٍ فِی جَسَدِی
فَمَا أَدْرِی،
یَا إِلَهِی،
أَیّ الْحَالَیْنِ أَحَقّ بِالشّکْرِ لَکَ،
وَ أَیّ الْوَقْتَیْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَکَ
أَ وَقْتُ الصّحّةِ الّتِی هَنّأْتَنِی فِیهَا طَیّبَاتِ رِزْقِکَ،
وَ نَشّطْتَنِی بِهَا لِابْتِغَاءِ مَرْضَاتِکَ وَ فَضْلِکَ،
وَ قَوّیْتَنِی مَعَهَا عَلَى مَا وَفّقْتَنِی لَهُ مِنْ طَاعَتِکَ
أَمْ وَقْتُ الْعِلّةِ الّتِی مَحّصْتَنِی بِهَا،
وَ النّعَمِ الّتِی أَتْحَفْتَنِی بِهَا،
تَخْفِیفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَیّ ظَهْرِی مِنَ الْخَطِیئَاتِ،
وَ تَطْهِیراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِیهِ مِنَ السّیّئَاتِ،
وَ تَنْبِیهاً لِتَنَاوُلِ التّوْبَةِ،
وَ تَذْکِیراً لِمَحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِیمِ النّعْمَةِ
وَ فِی خِلَالِ ذَلِکَ مَا کَتَبَ لِیَ الْکَاتِبَانِ مِنْ زَکِیّ الْأَعْمَالِ،
مَا لَا قَلْبٌ فَکّرَ فِیهِ،
وَ لَا لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ،
وَ لَا جَارِحَةٌ تَکَلّفَتْهُ،
بَلْ إِفْضَالًا مِنْکَ عَلَیّ،
وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِیعِکَ إِلَیّ.
اللّهُمّ فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ،
وَ حَبّبْ إِلَیّ مَا رَضِیتَ لِی،
وَ یَسّرْ لِی مَا أَحْلَلْتَ بِی،
وَ طَهّرْنِی مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ،
وَ امْحُ عَنّی شَرّ مَا قَدّمْتُ،
وَ أَوْجِدْنِی حَلَاوَةَ الْعَافِیَةِ،
وَ أَذِقْنِی بَرْدَ السّلَامَةِ،
وَ اجْعَلْ مَخْرَجِی عَنْ عِلّتِی إِلَى عَفْوِکَ،
وَ مُتَحَوّلِی عَنْ صَرْعَتِی إِلَى تَجَاوُزِکَ،
وَ خَلَاصِی مِنْ کَرْبِی إِلَى رَوْحِکَ،
وَ سَلَامَتِی مِنْ هَذِهِ الشّدّةِ إِلَى فَرَجِکَ
إِنّکَ الْمُتَفَضّلُ بِالْإِحْسَانِ،
الْمُتَطَوّلُ بِالِامْتِنَانِ،
الْوَهّابُ الْکَرِیمُ،
ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ.
وقت بیمارى یا روى آوردن اندوه و بلا:
بارخدایا،
تو را سپاس بر نعمت تندرستى بدن که همواره و پیوسته از آن برخوردار بودم،
و سپاس تو را بر آن بیمارى که در جسمم پدید آورده اى،
اى خداى من نمى دانم که کدام یک از این دو حال براى شکر به درگاهت سزاوارتر است،
و کدام یک
از این دو وقت حمد تو را شایسته تر؟ آیا زمان سلامت که روزیهاى پاکیزه ات را بر من گوارا ساخته اى،
و به سبب آن براى به دست آوردن رضایت و نعمتهایت به من نشاط بخشیده اى،
و به سبب آن تندرستى به من نیرو داده تا به طاعتت توفیق یابم،
یا به هنگام بیمارى که مرا
به آن پاک مى سازى،
و نعمت هائى که به من تحفه داده اى،
تا گناهانى را
که از آن گرانبار شده ام تخفیف دهى،
و مرا از سیّئاتى که در آن فرو رفته ام
پاک نمایى،
و آگاهیم دهى که پلیدى گناه را به توبه از دل بشویم،
و با یادآورى نعمت قدیم،
گناه بزرگم را
از پرونده ام محو نمایم،
و در خلال این بیمارى از جمله تحفه ها که به من عنایت مى کنى این است که فرشتگان به حساب من
اعمال پاکیزه اى نوشته اند که فکر آن به خاطرى نگذشته،
و بر زبانى نرفته،
و هیچ
یک از اعضاء در انجامش رنجى نبرده،
بلکه این همه از باب تفضل و احسان
تو بر من نوشته شده.
بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست،
و آنچه را برایم
پسندیده اى درنظرم محبوب ساز،
وتحمل آنچه را برمن وارد نموده اى آسان ساز،
و مرا از آلودگى اعمال
گذشته پاک کن،
و شرّ اعمال گذشته ام را از من بزداى،
و از لذّت عافیت کامیابم
فرما،
و گوارایى تندرستى را به من بچشان،
و لطفى کن که از بستر این مرض به سوى عفو و بخشایش
تو راه خلاص یابم،
و از این زمینگیرى به گذشت تو انتقال یافته،
و از این اندوه و گرفتارى
به راحت تو خلاص یابم،
و از این دشوارى به فرج و گشایش تو
سلامت یابم،
که همانا تو بى استحقاق ما احسان روا مى دارى،
و نعمت بى دریغ نثار مى کنى،
و بخشنده اى کریمى که عطایت را پایانى نیست،
و داراى جلال و اکرامى.