دعاى آن حضرت در خوف از خدا:
بار خدایا تو مرا درست اندام و موزون ساختى،
و در کودکى پروردى،
و روزیم را
متکفّل شدى.
بارالها من در کتابت که نازل کرده اى و در آنچه بندگانت - را
به آن بشارت داده اى یافته ام که فرموده اى: «اى بندگان من که در حق خود اسراف کرده اید
از رحمت خدا ناامید مشوید زیرا خداوند همه گناهان را مورد مغفرت قرار
مى دهد»،
و از من کارهائى صادر شده که تو مى دانى و از من به آن
داناترى،
پس واى از این رسوایى که در پرونده من ثبت است،
و اگر نبود
مواقفى که به بخشش فراگیرت در آن امید بسته ام به کلى از رحمتت ناامید
مى شدم،
واگر کسى را قدرت فرار از پروردگارش بود هر آینه من به فرار از تو
سزاوارتر بودم،
و تویى که نه در زمین از تو چیزى پوشیده است و نه در آسمان
مگر آنکه همه را گرد مى آورى،
و تو بسنده جزا دهنده اى هستى،
و از هر محاسبى
بى نیازى.
خداوندا تو جوینده منى اگر فرار کنم،
و دریابنده منى اگر
بگریزم،
پس اینک منم در پیشگاهت خاضع و ذلیل و سرشکسته،
اگر
عذابم کنى سزاوار آنم،
و آن از ناحیه تو - پروردگارا - عین عدالت است،
و اگر
از من عفو کنى پس از دیرباز عفوت شامل حالم بوده،
و لباس عافیت را بر من پوشانده اى.
پس تو را سوگند به آن نامها که در گنجینه دارى،
و به آنچه
از جلالت در پس پرده قرار گرفته که رحمت آرى بر این وجود بى تاب،
و این مشت استخوان بى طاقت که تاب آفتاب تو را ندارد
تا چه رسد به گرمى دوزخت! و قدرت شنیدن صداى رعد تو را ندارد
تا چه رسد به فریاد خشمت! پس خدایا بر من رحم کن زیرا که
فردى کوچکم،
و قدر و منزلتم ناچیز است،
و عذابم چیزى نیست که به مقدار ذرّه اى
در پادشاهیت بیفزاید،
و اگر عذابم در پادشاهى تو مى افزود هرآینه صبر بر
آن را از تو درخواست مى کردم،
و دوست مى داشتم که آن فزونى تو را باشد،
اما اى خدا،
سلطنت تو بزرگ تر و پادشاهیت با دوام تر از آن است که
طاعت مطیعان در آن بیفزاید،
یا عصیان گنهکاران از آن بکاهد،
پس بر من رحم کن اى رحم کننده ترین رحم کنندگان،
و از من بگذر اى صاحب
جلال و اکرام،
و توبه ام را بپذیر که تویى توبه پذیر مهربان.