نهج البلاغه - نامه : 71 - به منذر بن الجارود

71-  و من کتاب له ( علیه السلام ) إلى المنذر بن الجارود العبدی ،
و خان فی بعض ما ولاه من أعماله :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ صَلَاحَ أَبِیکَ غَرَّنِی مِنْکَ وَ ظَنَنْتُ أَنَّکَ تَتَّبِعُ هَدْیَهُ وَ تَسْلُکُ سَبِیلَهُ فَإِذَا أَنْتَ فِیمَا رُقِّیَ إِلَیَّ عَنْکَ لَا تَدَعُ لِهَوَاکَ انْقِیَاداً وَ لَا تُبْقِی لِآخِرَتِکَ عَتَاداً تَعْمُرُ دُنْیَاکَ بِخَرَابِ آخِرَتِکَ وَ تَصِلُ عَشِیرَتَکَ بِقَطِیعَةِ دِینِکَ وَ لَئِنْ کَانَ مَا بَلَغَنِی عَنْکَ حَقّاً لَجَمَلُ أَهْلِکَ وَ شِسْعُ نَعْلِکَ خَیْرٌ مِنْکَ وَ مَنْ کَانَ بِصِفَتِکَ فَلَیْسَ بِأَهْلٍ أَنْ یُسَدَّ بِهِ ثَغْرٌ أَوْ یُنْفَذَ بِهِ أَمْرٌ أَوْ یُعْلَى لَهُ قَدْرٌ أَوْ یُشْرَکَ فِی أَمَانَةٍ أَوْ یُؤْمَنَ عَلَى جِبَایَةٍ فَأَقْبِلْ إِلَیَّ حِینَ یَصِلُ إِلَیْکَ کِتَابِی هَذَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ .

 قال الرضی : و المنذر بن الجارود هذا هو الذی قال فیه أمیر المؤمنین ( علیه السلام ) : إنه لنظار فی عطفیه مختال فی بردیه تفال فی شراکیه .

نامه ای است از آن حضرت (علیه السلام):

 به (منذر بن جارود عبدی) به جهت خیانت او در قسمتی از آنچه که امام (علیه السلام) ولایت آن را به او داده بود.

اما بعد از حمد و ثنای خداوندی، صلاح و شایستگی پدرت، مرا درباره تو به اشتباه انداخت و گمان کردم تو در هدایت پیرو پدرت هستی و راه او را پیش خواهی گرفت. ناگهان در خبری که درباره تو به من رسید چنین آمده است که خود را از اطاعت هوایت رها نمی کنی و ذخیره ای برای آخرتت نمی اندوزی. دنیای خود را با خرابی آخرتت آباد می نمایی و با گسیختن از دینت به قبیله ات می پیوندی و اگر خبری که درباره تو به من رسیده است حق باشد، شتر خانواده ات و بند کفشت از تو بهتر است، و کسی که صفت تو را داشته باشد، شایسته نیست که به وسیله او مرزی بسته شود و امری اجرا گردد، یا شان و ارزشی بالا رود، یا این که در امانتی شرکت داده شود، یا برای دریافت مالیات امین و مورد اطمینان باشد. پس هنگامی که این نامه من به تو رسید، نزد من بیا ان شاء الله.