نهج البلاغه - خطبه : 48 - حرکت به سوی شام

48-  و من خطبة له (علیه السلام) عند المسیر إلى الشام قیل إنه خطب بها و هو بالنخیلة خارجا من الکوفة إلى صفین :
الْحَمْدُ لِلَّهِ کُلَّمَا وَقَبَ لَیْلٌ وَ غَسَقَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ کُلَّمَا لَاحَ نَجْمٌ وَ خَفَقَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ غَیْرَ مَفْقُودِ الْإِنْعَامِ وَ لَا مُکَافَإِ الْإِفْضَالِ أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَعَثْتُ مُقَدِّمَتِی وَ أَمَرْتُهُمْ بِلُزُومِ هَذَا الْمِلْطَاطِ حَتَّى یَأْتِیَهُمْ أَمْرِی وَ قَدْ رَأَیْتُ أَنْ أَقْطَعَ هَذِهِ النُّطْفَةَ إِلَى شِرْذِمَةٍ مِنْکُمْ مُوَطِّنِینَ أَکْنَافَ دِجْلَةَ فَأُنْهِضَهُمْ مَعَکُمْ إِلَى عَدُوِّکُمْ وَ أَجْعَلَهُمْ مِنْ أَمْدَادِ الْقُوَّةِ لَکُمْ .

قال السید الشریف : أقول یعنی (علیه السلام) بالملطاط هاهنا السمت الذی أمرهم بلزومه و هو شاطئ الفرات و یقال ذلک أیضا لشاطئ البحر و أصله ما استوى من الأرض و یعنی بالنطفة ماء الفرات و هو من غریب العبارات و عجیبها .

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام): خطبه ای است از آن حضرت که در هنگام حرکت بسوی شام ایراد فرموده است و گفته شده است:

 این خطبه را در موقعی که از کوفه برای حرکت به سوی صفین بیرون آمده بود، در نخیله ایراد فرموده است:
 سپاس خدای راست هر وقت که شب وارد شود و تاریکیهای خود را بگستراند و سپاس خدای راست هر وقت که ستاره ای بدرخشد و غروب کند و سپاس مر خدای را که احسانش هرگز مفقود نمی گردد و بخشش و اکرامش برای عوض و پاداش نیست. پس از حمد و ثنای خداوندی، من پیش قراولان سپاهیان خود را فرستادم و به آنان دستور دادم مسیر خود را از کنار فرات بگیرند و در آنجا منتظر باشند تا آنگاه که دستور من به آنان برسد. نظر من این است که از این فرات بگذرم و به جمعیت اندکی از شما که در آن طرف فراتند برسم، کسانی که در کنار شط دجله ساکنند. و آنها را بسیج کنم تا با شما بسوی دشمن حرکت کنند و آنان را کمک نیروی شما قرار بدهم.