نهج البلاغه - حکمت : 430 - زیانکارترین مردم

وَ قَالَ ( علیه السلام ) : إِنَّ أَخْسَرَ النَّاسِ صَفْقَةً وَ أَخْیَبَهُمْ سَعْیاً رَجُلٌ أَخْلَقَ بَدَنَهُ فِی طَلَبِ مَالِهِ وَ لَمْ تُسَاعِدْهُ الْمَقَادِیرُ عَلَى إِرَادَتِهِ فَخَرَجَ مِنَ الدُّنْیَا بِحَسْرَتِهِ وَ قَدِمَ عَلَى الْآخِرَةِ بِتَبِعَتِهِ .

و فرمود: زیانکارترین مردم از حیث کالا و محرومترین آنان از جهت تلاش مردی است که بدن خود را در طلب مال ناتوان ساخت و فرسود ولی مقدرات، اراده او را یاری نکرد، پس با حسرت همان مال خارج شد از دنیا و با نتیجه فاسد آن وارد آخرت شد .