نهج البلاغه - حکمت : 419 - جلوه ای از ناتوانی آدمی

وَ قَالَ ( علیه السلام ) : مِسْکِینٌ ابْنُ آدَمَ مَکْتُومُ الْأَجَلِ مَکْنُونُ الْعِلَلِ مَحْفُوظُ الْعَمَلِ تُؤْلِمُهُ الْبَقَّةُ وَ تَقْتُلُهُ الشَّرْقَةُ وَ تُنْتِنُهُ الْعَرْقَةُ

و فرمود: بینوا آدمیزاد که اجلش مخفی است و بیماری هایش پنهان، و عملش ثبت شده. پشه ای ناراحتش کند و یک گلوگیری او را می کشد و عرق بویش را عفونی نماید .