نهج البلاغه - خطبه : 41 - نهی از حیله گری

41-  و من خطبة له (علیه السلام) و فیها ینهى عن الغدر و یحذر منه :
أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ الْوَفَاءَ تَوْأَمُ الصِّدْقِ وَ لَا أَعْلَمُ جُنَّةً أَوْقَى مِنْهُ وَ مَا یَغْدِرُ مَنْ عَلِمَ کَیْفَ الْمَرْجِعُ وَ لَقَدْ أَصْبَحْنَا فِی زَمَانٍ قَدِ اتَّخَذَ أَکْثَرُ أَهْلِهِ الْغَدْرَ کَیْساً وَ نَسَبَهُمْ أَهْلُ الْجَهْلِ فِیهِ إِلَى حُسْنِ الْحِیلَةِ مَا لَهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ قَدْ یَرَى الْحُوَّلُ الْقُلَّبُ وَجْهَ الْحِیلَةِ وَ دُونَهَا مَانِعٌ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ وَ نَهْیِهِ فَیَدَعُهَا رَأْیَ عَیْنٍ بَعْدَ الْقُدْرَةِ عَلَیْهَا وَ یَنْتَهِزُ فُرْصَتَهَا مَنْ لَا حَرِیجَةَ لَهُ فِی الدِّینِ .

خطبه ای است از آن حضرت (علیه السلام) در این خطبه از حیله گری نهی فرموده و مردم را از آن بر حذر می دارد.

ای مردم، وفا همراه صدق است و من هیچ سپری نگهدارنده تر از وفا (یا صدق) نمی بینم و کسیکه بداند سرنوشت نهائی حیات او چیست، مکر نمی کند و ما در زمانی بسر می بریم که اکثر مردمش مکر را هشیاری تلقی کرده اند و نادانان این مکرپردازی را به مهارت در چاره جوئی نسبت می دهند. اینان در چه وضعی هستند! خدا آنان را بکشد! انسان آگاه به دگرگونیها و تغییرات امور راه حیله گری را می بیند، ولی در مقابل او از امر و نهی خداوندی مانعی برای ارتکاب به حیله گری وجود دارد و در نتیجه آن حیله گری را در عین حال که قدرت بر اعمال آن دارد، رها می کند و کسیکه هیچ تاثر و اجتنابی در دین ندارد، فرصت را برای حیله گری غنیمت می شمارد.