نهج البلاغه - نامه : 22 - به ابن عباس

22-  و من کتاب له ( علیه السلام ) إلى عبد الله بن العباس رحمه الله تعالى و کان عبد اللّه یقول "ما انتفعت بکلام بعد کلام رسول الله صلى اللّه علیه و آله،
کانتفاعی بهذا الکلام" :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الْمَرْءَ قَدْ یَسُرُّهُ دَرْکُ مَا لَمْ یَکُنْ لِیَفُوتَهُ وَ یَسُوؤُهُ فَوْتُ مَا لَمْ یَکُنْ لِیُدْرِکَهُ فَلْیَکُنْ سُرُورُکَ بِمَا نِلْتَ مِنْ آخِرَتِکَ وَ لْیَکُنْ أَسَفُکَ عَلَى مَا فَاتَکَ مِنْهَا وَ مَا نِلْتَ مِنْ دُنْیَاکَ فَلَا تُکْثِرْ بِهِ فَرَحاً وَ مَا فَاتَکَ مِنْهَا فَلَا تَأْسَ عَلَیْهِ جَزَعاً وَ لْیَکُنْ هَمُّکَ فِیمَا بَعْدَ الْمَوْتِ .

نامه ای دیگر است از آن حضرت (علیه السلام):

 به (عبدالله بن عباس)

خدایش رحمت کناد و عبدالله می گفت از هیچ سخنی بعد از کلام رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ، مانند این کلام سود نبردم. بعد از حمد و ثنای خداوندی، گاهی انسان را دریافت چیزی شادمان می کند در صورتی که آن چیز بالاخره نصیب او بود و از دست او نمی رفت و گاه از دست رفتن چیزی انسان را اندوهگین می سازد، در صورتی که برای او قابل دریافت نبوده است. پس خوشحال باش درباره آن چیزی که برای سعادت آخرتت به دست آورده ای. اندوهگین باش به آنچه که از آخرتت از دست داده ای و به خاطر آنچه که از دنیا به دست آوردی، شادی فراون نداشته باش و به خاطر آنچه که از دنیا از دست داده ای غصه مخور و ناله مکن و همه اهتمام خود را به پس از مرگ، منحصر ساز.