حکمت : 123 - علائم خوشبخت
ترجمه : علامه جعفری
وَ قَالَ ( علیه السلام ) : طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِی نَفْسِهِ وَ طَابَ کَسْبُهُ وَ صَلَحَتْ سَرِیرَتُهُ وَ حَسُنَتْ خَلِیقَتُهُ وَ أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ وَ أَمْسَکَ الْفَضْلَ مِنْ لِسَانِهِ وَ عَزَلَ عَنِ النَّاسِ شَرَّهُ وَ وَسِعَتْهُ السُّنَّةُ وَ لَمْ یُنْسَبْ إلَى الْبِدْعَةِ .
قال الرضی : أقول و من الناس من ینسب هذا الکلام إلى رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) و کذلک الذی قبله .
و فرمود: خوشا به حال کسی که در پیش خود فروتن باشد و کسب و کارش را پاک و درونش را صالح و اخلاقش را شایسته نمود و از مالش (در راه خیرات) خرج کرد و زبانش را از زیاده گویی حفظ و شر خود را از مردم دور ساخت و سنت و قانونگرایی برای زندگی او کفایت کرد و هیچ ارتباطی با بدعت برقرار ننمود.